Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur zaman içinde, bir keçi ve bu keçinin yavruları varmış.
Keçi, yavrularını evinde bırakıp her gün otlaklara otlamaya gider, akşam dönünce de yavrularını emzirip beslermiş. Keçi, bir gün yine otlamaya giderken yavrularına:
“Siz burada durun fakat hiçbir yere gitmeyin, benden başkasına da kapıyı sakın açmayın.” der.
Sürekli yavruları gözetleyen hain kurt, anne keçi evden çıkıp gidince hemen yavruların kapısını çalar. Yavrular bakarlar ki kapıda duran anneleri değil. Kapının önünde simsiyah bir şey var. Kurt:
- Çocuklar nerdesiniz, hadi kapıyı açın?
- Sen bizim annemiz değilsin ki, kapıyı falan açmıyoruz.
“Tamam, ben sizin anneniz değilim.” diyerek kurt oradan gider. Bunun üzerine kurt tebeşir tozu içip sesini biraz inceltir. Tekrar keçilerin kaldığı yere gelerek:
“Açın yavrularım, ben geldim.” der.
Keçi yavruları bakarlar ki kapıyı çalanın ayakları kapkara.
“Senin ayakların kapkara sen bizim annemiz değilsin.” diyerek kurdu içeri almazlar.
Kurt gidip bu sefer de ayaklarını değirmende una sokarak tekrar keçilerin kaldığı yere gelip:
“Açın yavrularım, ben geldim.” der.
Yavrular bakarlar ama bu sefer anneleri mi değil mi tam bilemeyip kapıyı açarlar. Kapı açılır açılmaz kurt, yavru keçilere saldırır. Keçilerden dört tanesini hemencecik orada yer. Keçilerden bir tanesi de saatin arkasına saklanarak kurtulur. Kurt, keçileri yiyip bitirdikten sonra gidip ırmağın kenarında suyunu içtikten sonra yatıp uyur.
Keçilerin anneleri gelip bakar ki, yavrularının yerinde yeller esiyor. Anne keçi ağlayıp dururken saatin arkasında saklanan yavru ortaya çıkarak annesine:
“Anneciğim ben buradayım, hain kurt gelip ablalarımı, ağabeylerimi yedi. Ben de saatin arkasına saklanarak kurtuldum. Kurt ise ırmağın kenarına gitti, ben seni oraya götüreyim.” der.
Anne keçi ile yavrusu, kurdun olduğu yere giderler. Anne keçi ırmağın kenarında kurdu uyurken bulur. Hemen kurdun karnını yarıp bakar ki, yavruları karnında canlı canlı duruyor. Yavrularını kurdun karnından çıkartarak kurdun karnına taş doldurup tekrar dikip kapatır.
Kurt, bir süre uyuduktan sonra uyanıp:
“Ooo… Çok yemişim.” diye gerinmeye başlar. Kurt yattığı yerden kalkmaya çalışır fakat bir bakar ki karnında taş dolu. Kurt ayağa kalkar kalkmaz hemen orada ölür. Kurt öldükten sonra yavrular annelerin yanında mutlu bir şekilde yaşarlar.
masal oku çocuk masalları masal sitesi Kurt ve Keçi Yavruları