10 Kasım Şiiri

Kar

Ayağının altında çatırdıyor,

Gıcır gıcır gıcırdıyor,

Bastıkça ayağının altında,

Baktıkça gözlerin kamaşıyor,



Altında yatan toprak ağzını açmış,

Kabar kabar kabarmış yer yer,

Beyaz gelinliğini giymiş bir pelüt,

Nazlı nazlı salınmakta,



Dalına konmuş ala karga,

Ama bu pala bıyıklı karga,

Yağan karın altında dalda,

Ben onu seyrediyorum o kimi,neyi,



Nereye bakıyor, ne düşünüyor,

Ben onu izlerken yarı endişeli yarı mutlu,

O ne düşünüyor acep dili olsa söylese,

Sohbet etse anlatsa gördüklerini,



Üşümezmi acep nasıl ısınır,

Yağan karın altında niye durur dalda,

Sıcak bir evi, ailesi yokmudur yolunu gözleyen,

Karlar altında toprak uyumakta,doğa bahara hazırlanmakta.

İsimsiz

Gittin Gideli...

Kalem küstü kağıda.
Yıldız gitti geceden.
Kök tutmaz oldu dalı,
Sen kalbimden çıktın çıkalı.

Gemiler umutsuz süzüldü,
Tüm çiçekler büzüldü,
Kuşlar acıyla ötüştü.
Çıktın diye kalbimden.

Şimdi sigaranın da tadı yok,
Sıradan bir zehir gibi.
Dumanı göstermiyor artık,
Hayalini eskisi gibi.

Ne su dinliyor,
Ne de ateş derdimi.
Melekler bile üzülüyor
Kalbimi yetim bıraktığından beri.

İsimsiz

Tut Ellerimden

Düşerken senden,yüreğinden erirken,

Kimsesizim çaresiz ve sessiz

Kalmışken dört duvar arasında

Ağlarken kuytularda yalnızlıklarda

Tut ellerimden bırakma beni



Sarmışken bütün korkular benliğimi

Biçare beklerim,seni gözlerini

Damarlarımda dolaşan kan gibi

Pompalanıyorsun kalbime içime en derinlerime

Tut ellerimden bırakma beni



Kayboluyorum gözlerinde sözlerinde,

Kapalı kapılar kalbimde

Adının saklı oldugu yerde

En ücra köşelerde

Yalnızlıgın derınlıklerınde,

Tut ellerimden sakla beni

İsimsiz