5d Sınıfı Şiiri

Ölüm

AH ÖLÜM AH

NEDİR SENDEN ÇEKTİĞİM

ALIP GÖTÜRÜYORSUN

CANLARI BİRER BİRER

KEMAL AMCAMI

BİRİCİK DEDEMİ

ESME TEYZEMİ

HÜRİ NİNEMİ

ŞİDMİ YA

NELERİ DÜŞÜNÜYORSUN

KİM BİLİR...

BEN SÖYLEYEYİM ÖLÜM

BABAANNEMİ DEMİ

BEBEKLERİ DEMİ

TATLI BEBEKLERİ

GÜNAHI OLMAYAN BEBEKLERİ

NE YAPIYOSUN ÖLÜM

HOŞUNA MI GİDİYOR

İNSANLARI KAHRETMEK

AĞLATIP ÖLDÜRMEK

YA DÜNYAYI

NİYE ÖLDÜRMÜYOSUN

KORKUYOSUN DEMİ

SENDEN BÜYÜK DİYE

ŞİMDİ SEN

ASKERLERİDE ÖLDÜRMEYE BAŞLADIN

BIRAK NE OLUR ÖLÜM

BUGÜN KİMSE ÖLMESİN

3 TEMMUZ DA KİMSE ÖLMESİN

BABAMIN NİNESİ ÖLMÜŞ

HOŞUNA GİDECEK TABİ

BEN ONU TANIYORUM DİYE

KENDİ ELLERİMLE

ÖLDÜRDÜM ONU DİYE

OF ÖLÜM OF KARA ÖLÜM





GAMZE BOLATTÜRK

TİC.SAN.ODASI İLKÖĞRETİM OKULU

İSKENDERUN YAŞ:11 KENDİ ŞİİRİ

Öğrenci Şiirleri

Çanakkale Şehitlerine

Şu Boğaz Harbi Nedir?

Var mı ki dünyada eşi?



En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,



Tepeden yol bularak geçmek için Marmara’ya



Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya,





Ne hayasızca tahaşşüd ki ufuklar kapalı!



Nerde-gösterdiği vahşetle “bu: bir Avrupalı”



Dedirtir-yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi



Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yahut kafesi!





Eski Dünya, Yeni Dünya bütün akvam-ı beşer



Kaynıyor kum gibi, Mahşer mi, hakikat mahşer.



Yedi iklimi cihanın duruyor karşında,



Osrtralya’yla beraber bakıyorsun ; Kanada!





Çehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk.



Sade bir hadise var ortada : Vahşetler denk.



Kimi Hindu, kimi Yamyam, kimi bilmem ne bela...



Hani tauna da zuldür bu rezil istila...





Ah o yirminci asır yok mu, o mahluk-i asil,



Ne kadar gözdesi mevcut ise hakkiyle sefil,



Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;



Döktü karnındaki esrarı hayasızcasına,





Maske yırtılmasa hala bize affetti o yüz ...



Medeniyet denilen kahbe, hakikat yüzsüz.



Sonra mel’undaki tahribe müvekkel esbab,



Öyle müthiş ki: Eder her biri bir mülkü harab.





Öteden saikalar parçalıyor afakı;



Beriden zelzeleler kaldırıyor a’makı;



Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;



Sönüyor göğsünün üstünde o aslan neferin.





Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,



Atılan her lağımın yaktığı: Yüzlerce adam.



Ölüm indirmede gökler, ölü püskürtme de yer



O ne müthiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer...





Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,



Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.



Saçıyor zırha bürünmüş de namerd eller,



Yıldırım yaylımı tufanlar, alevden seller.





Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,



Sürü halinde gezerken sayısız tayyare.



Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...



Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!





Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;



Alınır kal’a mı göğsündeki kat kat iman?



Hangi kuvvet onu, başa, edecek kahrına ram?



Çünkü te’sis-i ilahi o metin istihkam.





Sarılır, indirilir mevki’-i müstahkemler,



Beşerin azmini tevkif edemez sun’-i beşer;



Bir göğüslerse Huda’nın edebi serhaddi;



“O benim sun’-i bediim, onu çiğnetme” dedi.





Asım’ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:



İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek.



Şuheda gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...



O, rukü olmasa, dünyaya eğilmez başlar,





Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,



Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor!



Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!



Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.





Ne büyüksün ki, kanın kurtarıyor Tevhid’i...



Bedr’in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi.



Sana dar gelmeyecek makber’i kimler kazsın?



“Gömelim gel seni tarihe”desem, sığmazsın.





Herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab...



Seni ancak ebediyetler eder istiab.



“Bu, taşındır” diyerek Ka’be’yi diksem başına;



Ruhumun vayhini duysam da geçirsem taşına;





Sonra gök kubbeyi alsam da, rida namıyle;



Kanayan lahdine çeksem bütün ecramıyle;



Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;



Yedi kandilli Süreyya’yı uzatsan oradan;





Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına;



Uzanırken, gece mehtabı getirsem yanına,



Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;



Gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem;





Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...



Yine bir şey yapabildim diyemem hatırına.



Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,



Şarkın en sevgili sultanını Salahaddin’i,





Kılıç Arslan gibi iclaline ettin hayran...



Sen ki, İslam’ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,



O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;



Sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;





Sen ki, a’sara gömülsen taşacaksın... Heyhat,



Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat...



Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,



Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber.



MEHMET AKİF ERSOY

Öğrenci Şiirleri

Atatürk Ve Yarın

O büyük sarı saçlı lider var ya,

Yarınları kuran odur ya,

Yurdu düşmanlardan koruyanya,

Sarı saçlı gür kaşlı Atatürk.

X X X X

İlkeleri birer sasılmaz kaya.

Düzenlemeler yaptı arka arkaya.

Bügünü yarınları milli halkaya,

Örmeyi öğretti bize Atatürk.

X X X X

Yarınlara hazırlanırken ovaya dağa,

Kalkındı ülkemiz baştan ayağa.

En önde koşarak yarınlara ,

Girmeyi öğretti bize Atatürk.



Betül Melisa ÇELİK

Öğrenci Şiirleri