Acelemiz Mi Var Da? Şiiri

Aldıkları Kediye Bakamadılar

Bir yerden getirmişler daha on gün olmadı,
Şahsımız alsa bile elimizden alındı...

Bu sevimli yaratık evde barınacaktı,
Sahibi olmuşlardı güya korunacaktı...

Mal mı sanılmıştı da sevgi gösterilmedi,
Rab'bi düşünselerdi o, bir eşya değildi...

Toprağı bulunacak, bahçeye çıkacaktı,
Bunlar öğretilecek tatbik yapılacaktı...

Her ne isteği varsa maması veya suyu,
Bütün ihtiyaçları bilinecekti huyu...

Evden bir birey gibi sevilip okşanacak,
Dışarı çıksa bile ardından bakılacak...

Saldılar almadılar, umursamamışlardı,
Baktık ki sokaklarda, şahsım bunu anladı...

Bu onu ilk görüşüm, henüz tanımıyordum,
Bahçe komşumuzunmuş farkına varıyordum...

Annesi var mı yok mu tespit edilemezdi,
Ertesi gün geçerken tekrar fark edilmişti...

Aldım ve eve koydum çok küçük sarı kedi,
Ona kapı açmıştım, şahsımı da çok sevdi...

Sahipsiz bildiğimden bir yer hazırlamıştım,
Kediler arasında barışı sağlamıştım...

Bahçeye çıktığında, evime giriyordu,
Tekrar tekrar çıkıyor ve tekrar dönüyordu...

Ev sahibim görünce kedi Hasan'ın, dedi,
Fazla ses çıkarmadım evi uygun değildi...

Onların olduğundan evlerine aldılar,
Bakamadıklarından dışarıya salmışlar...

Bir daha rastlamadım, on gün evde yoklardı,
Minicik bir canlıyı koruyamamışlardı...

Ne onlarda ne bizde, kedi ortalıkta yok,
Bizde mama ve su bol, yaşayacaktı çok çok...

Şefkatte görecekti, her şey Rab'bin rızası,
Rab'be itaat için, merhamet Hak manası...

Dize içinde bir not:
Bu apaçık tevafuk, Rab'bimizin takdiri,
Kapıma getirildi, şükür aldık içeri...

Toprağı bile vardı, henüz atılmamıştı,
Yukarıdan bir çocuk, kediyi tanımıştı...

(2011)
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Akşamın Soğuğunda Sokağın Kedileri Yatağıma Sığınmışlardı

Pencerem açık olur evcil kedilerim var,
Onlar, dostlarımdandır şahsıma fayda sağlar...

Münafık değillerdir Rab'bime şirk koşmazlar,
Şahsımı hem severler hem de kalben tanırlar...

Dün hava çok soğuktu gece daha soğudu,
Kediler üşümüşler, şahsımız da yorgundu...

Biraz erken yatmıştık, akşam saat on gibi,
Erken de uyumuştum derin uykuda gibi...

Onları fark etmedim yatağıma girmişler,
Onlar da Rab kulları hem temiz niyetliler...

Elimiz çarpsa bile, hainlik düşünmeler,
İnsan gibi değiller, bize merhametliler...

Battaniyelerim var sıcak tutsun diyerek,
Kedilerim sokulmuş merhamet etmek gerek...

Gecenin tam ortası ağırlık hissetmiştim,
Kıpırdamam bile zor, nefesten kesilmiştim...

Yorganım gelmiyordu, komple ağırlaşmıştı,
Zaten bel fıtığım var, şahsım yerde yatmıştı...

Astım da diğer yandan, zaten zor durumdayım,
Neyse ses etmemiştik, buna katlanmalıydım...

Yer yatağım uygundu ama böyle olmazdı,
Kedilerin yeri var, böyle de yakışmazdı...

Yerde battaniyeler, diğer yerde kutular,
Katlanmış halılar var, sandalye ve masalar...

Şahsımı mı buldunuz, herkes yerini bilsin,
Anladım hayvansınız, hadlerinizi bilin...

En az yedi hayvan var, hepsi yatak içinde,
Vatandaş duymamalı, deli derler her dilde...

Demek ki üşümüşler sokulmuşlar içeri,
Yatağımın içinde, kaplamışlar her yeri...

Sabah ezanla kalktık, tam da uyanamadık,
Sanki koyun sürüsü, hemen hepsi tanıdık...

Kimseye anlatmadım duyan pek olmayacak,
Bu aramızda sırdır, zaten okunmayacak...

Çünkü okuyucum yok, üç beş satır yazmışız,
Oku ya da okuma yani karalamışız...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

İki Anneli Dört Yavru

Doğuran Lütfiye’ydi emzirense Hacı’ydı,
Her ikisi dişiydi ev ortamlarındaydı…

Hiç anlaşılmaz durum annesi gezinmekte,
Hacı yuvada yatar rahat bir vaziyette…

Dört yavru ise memnun sütanneyle birlikte,
İçim ki rahat değil gözümüz hep tetikte…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK