Âdem İle Havva'nın Çocuklarıyız Şiiri

Âdem İle Havva'nın Çocuklarıyız

Dine inancım tamdır, gerçeğe inanırım.
İnandıklarımı da içerimde yaşarım.

Tabiatımız insan, ırk anlayamıyorum.
Parçalayıp, bölerek, ayıklayamıyorum.

Irklar birbirlerine üstün tutulmamıştır.
Övülmemiştir veya aşağılanmamıştır.

Vatan, millet veya din, sevmeli, korumalı.
Kul madden ve manen, daima bir olmalı.

Kutsal değerlerimiz, kalbi yumuşatmalı,
Bölüp, parçalamamalı, ruhu rahatlatmalı.

Düşünebilmelisin, tartışabilmelisin,
Rab'bini dinlemeli, kul hakkı yememelisin!

Irkçılık yapıyorsan, kul hakkı yiyorsundur.
Kulluğu zedeliyor, dinini yıpratıyorsundur.

Sarı tenli müminle, kara tenli müminin,
Asyalı veya Afrikalı, bunda takdir Rab'bimin...

ALLÂH(c. c.) bizlere bunu, seçme hakkı mı verdi?
Kara tenli mümin, Rab'binden bunu mu istedi?

ALLÂH(c. c.) diyecek mi “Siz beyaz mısınız?
Siz Afrikalısınız, bağışlanmalısınız...”

“Sizler sarı tenlisiniz, inançtan muafsınız.
Takva gerekmeyecek, cennete lâyıksınız! ”

Ne şu, ne bu, ne de o... Türümüz bir insan.
Çeşitlerimiz yoktur, genler aynen tam insan.

Âdem ile Havva'nın çocuklarıyız.
Yalnızca insanız, biz insanlardanız.

Biz Âdem(a. s.) 'den gelmişiz, ümmet olanlardanız,
Uzaylılardan değiliz, biz Dünyalılardanız...

Biz Dünyalılar yalnız, Âdem(a. s.) torunlarıyız.
Cennet veya cehennem, kazanacaklardanız.

Ona karşı gelmekten artık sakınmalıyız.
Takva ile yarışıp, Rab'bimizi kazanmalıyız...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri