Yine şahlandı kahraman ordu
Eller dua için semaya durdu
Onlar çatışırken ümmet uyudu
Zafer şarkıları Afrin'den duyuldu
Mü'minin kalbi derinlerde
Allah'u ekber nidaları her yerde
Zulme haykırma vaktidir hadi dede
Hani kardeş idik herkes nerede
Gör bak sen şimdi mehmetçiği
Sunacaktır sana hayatı beşiği
Zalimler bu millete gösterirken dipçiği
Kardeşlik çağrısı kaplamıştır mehmetçiği
Afrin Afrin olalı görmedi böyle merhamet
Rasul'un buyruğudur bu istikamet
Düşman sivilleri katlediyor ki rezalet
Toyekün şaha kalktı bu vatan bu millet
Kenan Abdurrahman TAZEGÜL...
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sadece yıldızlardı,
Sadece gökyüzü,
Ve sadece sendin,
İhtiyacım olan her şeyim.
Sadece seni istedim.
Sadece gökyüzünü,
Ve sadece yıldızları izlemeyi.
Seninle birlikte.
Dilek tutmayı,
Ellerini tutmayı istedim.
Gökyüzünün altında,
Yıldızlara bakarken.
Ben hayatımda hep seni istedim.
Yalnızca seni...
ENES AKIN
KARMA ŞİİRLER
M eğer ne kadar zormuş severken ayrılmak
E limde değil ki vefasızı anmamak
L eylaklar dan papatya dan taç yapardım başına
İ ncit tin seven kalbi ele ettin muhtaç
H er zaman güldüm desin benim sevgilim
A şkım sonsuzdur sana sevgim dünya kadar
İ lkbahar çiçekleri açılmış sözlerinden
L ezzet katmış sevgiye gönlünün özlerinden
H âtırâ hayâl hüzün sevgiyle harmanlanmış
A şkın yakan ateşi bağrına sarmalanmış
N asıl yakar içini görürüm gözlerinden
KARMA ŞİİRLER
Yokluktu, yoksulluktu Anadolu!
Bozkırın orta yerinde bir çocuk doğdu…
Adı Mehmet oldu.
O şehit oğluydu. Daha doğmadan yetim oldu!
Anası kaptı Mehmet’i, Koştu!
Tarlada ırgat oldu.
Eski bir yorgana sardı Mehmet’i, toprağa koydu.
Gün oldu meme emdi; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu, toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük bebek oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erer oldu,
Babasını sordu.
Dedi anası, şehit oldu!
Gövdesini toprak yaptı, vatana kattı!
Senin baban toprak oldu!
Mehmet’in aklı ermedi.
Babası nasıl toprak olurdu?
Gün geldi, Düşman Çanakkale’ye geldi.
Toprak! Dedi.
Mehmet’in yaşı on yedi…
Toprak benim babam dedi, vermem dedi!
Mehmet, Mehmetçik oldu.
Anası onu son kez doyurdu.
Koştu Çanakkale’ye, Mustafa Kemalin askeri oldu!
Gün oldu; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu toprak onun yatağı oldu
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük asker oldu!
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erdi, hatırladı,
Babasının gövdesini toprak yaptığını; anladı,
Babası nasıl toprak oldu?
Mehmet, Mehmetçik oldu!
Çelik oldu, duvar oldu, ÇANAKKALE GEÇİLMEZ OLDU!
Ateş kustu düşman, mermi kustu, bomba kustu…
Durdu Mehmet, çöktü dizlerinin üstüne.
Kan vardı göğsünün üstünde!
Alnını toprağa koydu,
Toprak kan oldu!
Yattı toprağın üstüne, kırk günlükken yattığı gibi…
Tuttu toprağı, kırk günlükken tutuğu gibi…
Mehmet toprak oldu!
Toprağa renk oldu!
Bitki oldu, yaprak oldu!
Bayrağa kırmızı oldu!
Gelin kızın halısında boya oldu, desen oldu!
Koyuna kuzuya çimen oldu, yün oldu, iplik oldu!
Ustanın elinde çanak oldu, çömlek oldu!
Aşığın dilinde türkü oldu…
İki yüz elli bin Mehmet şehit oldu!
İki yüz elli bin Mehmet toprak oldu!
Toprak bize VATAN oldu!
Fikret TUNÇ
KARMA ŞİİRLER