Başında takke ile yan odadan dönersin,
Sofra, seni bekler yersin ve dinlenirsin…
Evse tertemizdir çayın demlenmiş gelir,
Çoluk çocuk yanında sana moral verilir…
Üşümezsin, ev sıcak dayalı ve döşeli,
İşlerin görüldükçe bütün günün neşeli…
Şahsımın hayatında bunlar hiç yaşanmadı,
Sayılmadığımızdan adım da atılmadı…
Çünkü merhametliyiz ve bu yüzden aciziz,
Hayvanlarımız gibi kenara itilmişiz…
Yalnız kediler değil canlara saygılıyız,
Vicdanlı kullardanız Allah’a inançlıyız…
Rab’den korkmak suç değil bunu bilmeseler de,
Deli zannedilsek de meczup zannedilsek de…
Evim dar dahi olsa sıhhatim bozulsa da,
Çevremiz dışlatsa da moralim kalmasa da…
Dedik, can dostlarımız doyurulmaları şart,
Rab rızası gütmede düşünülmemeli art…
Fakültesini dahi okumuş bitirmişiz,
Veterinerliğimizle hakka niyet etmişiz…
Dinmez acımız vardır hayvanlarımız için,
Şairliğimiz de var yazmayalım niçin?
Merhamet hususunda yaşamış ve yazmışız,
Ölçüyle kafiyeyle vicdanı anlatmışız…
Bir milyon kadar dize şiirim merhametten,
Vicdanı anlatmışız delillerim senetten…
Ayrım gözetilmeden bir ömür harcamışız,
Merhamet hususunda fikir aşılamışız…
Yaşanmış ve yüklenmiş samimiyet tescilli,
Uzaktan sor soruştur Rab rızası besbelli…
Film dahi çevirdik “Kedi Babası”, diye,
Maksadım ödül değil anlattık ama niye?
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK