Anılmak
Ben ölünce,
Hiç kimse
Anmaz beni.
Ne karım,
Ne çocuklarım,
Ve ne de,torunlarım.
Çünkü yok,
Onları,
Ömür boyu
Mutlu edecek varlıklarım.
Eğer ben,
Yaşayabilirsem gönüllerde,
Belki,
Yazdıklarımla yaşarım...
Naim YALNIZ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sevgili Kitap
Ablalarım,ağabeylerim
Okurlarken seni,
Ne kadar imrenirdim
Güzel sözlerine,renk renk resimlerine.
Sadece resimlerine bakmak da
Güzel bir zevkti ama;
Okumayı söktükten sonra:
Hele seni okumak;
Harf harf,hece hece,
Kelime kelime yudumlamak;
Cümle cümle,
Paragraf paragraf
Ne demek istediğini anlamak,
Tarifi imkansız bir mutluluk veriyor insana..
Meğer sen;
Zihinleri dinlendiren,
Bitmeyen bir zevk kaynağı;
Beyinleri aydınlatan,
Sönmeyen ışıkmışsın
Sevgili kitap..
Naim YALNIZ
Vefasız Sevgili
Sana,sevgiler dolu,ne mektuplar yolladım,
Sense beni bir daha,hiç arayıp sormadın;
Ne tez unutuverdin,kaç yıllık sevgimizi
Neden çok söz verip de,hiç sözünde durmadın?
Beni hatırladıkça,için için yan da gör,
Benle geçen günleri,her gece rüyanda gör.
Yoksa seni bekleyen,bir göz ağrın mı vardı?
Gönlün benle avunup,hep onu mu arardı?
Neden böyle yıllarca,umut verdin sen bana?
Sızlamadı mı kalbin,vicdanın mı karardı?
Beni hatırladıkça,için için yan da gör,
Benle geçen günleri,her gece rüyanda gör..
Naim YALNIZ
Dikkat
Bir gecede tüm evi
Değil,tüm geceleri,
İstersek aydınlatmak;
Kuralımız olmalı,
İhtiyaçtan fazla hiç
Lambaları yakmamak..
Naim YALNIZ
