Aileden gelme şey vicdanla merhamet,
Edinilmemiş ise bu kin ile nefret…
Çocuk, daha bebekken anne ürkütüyorsa,
Dostlarımıza karşı nefret aşılıyorsa…
Çocuk hayvan sevmeyecek insan sevmeyecek,
Babasını itecek, annesini dövecek…
Kaldırım taşlarını kaldırıp fırlatacak,
Kıracak ve dökecek tatsızlık çıkartacak…
Çünkü merhameti yok vicdanı zayıf kalmış,
Hep nefsini düşünmüş hep nefsiyle yaşamış…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kediler Yatağıma Kadar Çıksınlar
Zarar dersen vermedi, kalbimi kırmadılar,
Dostlukları fedakâr, surat dahi asmazlar...
İhtiyaçları mama, biraz da bağımlılık,
Seveceksen gönülden, onlar Rab'bimden varlık...
Sevgi gönülden olur, kalbin boş ise olmaz,
Sevgi Rab'den gelen şey yeri doldurulamaz...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Herkes işini sever huzur ile yapardı,
Tembel kul hiç sevilmez işler yarım kalmazdı…
Şimdi durum çok farklı az biraz tembelleştik,
Rahata mı kavuştuk da çok şeye erindik…
Varırsın bir kişiye buyur bile demezler,
Ne çay, kahve söylerler ne ayran içirirler…
İş gördürmek istersin derler, sen hiç getirme,
Al ona buna götür, hem bu gelmez işime…
Uğurlayan da olmaz şapkaları indirip,
Hız mı hırs mı çok az da biz olmuşuz çok garip…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Korktuğumuzdan mı yalan, söyleniliyor?
Yoksa bencilliklerimiz mi hiç tükenmiyor?
Rabbimiz önemsenmez cezalandırsa bile,
İtibar sağlamada sahip olunmaz dile…
Bol bol yalan söylenir alıştığımızdandır,
Dostların arasında yalan dayanağımızdır…
Yapılmamalıydı yakışmayan davranışlar,
Rabbimizce sevilmeyen lanet itibarlar…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK