Annem Şiiri

Öğreneceksin

Öğreneceksin!
Nefes almanın yaşamaya yetmediğini.
Yaşamak için aldığın nefesi bir gün ölmek için geri vereceğini.
Öğreneceksin!
Bu dünyanın, hayal ettiğin aşkı yaşamaya müsait olmadığını.
Bu dünyada sevilebilmek için farklı bir benliğe bürünmek gerektiğini.
Öğreneceksin!
Ne kadar gidilirse gidilsin, yolların aslında kısalmadığını.
Mutlu sonların sadece masallarda olduğunu.
Öğreneceksin!
Hayal ettiğin senin,
Sen; seni hayal edenin hayalini kurmadığını.
Geçici mutluluklar için, kalıcı mutluluklara ihanet edildiğini.
Öğreneceksin!
Kötülerle dolu bu dünyada iyilerinde henüz tükenmediğini.
Aslında mutluluğu etrafa değil de her aynaya baktığında görebileceğini.
Öğreneceksin!
İyi birşey yapayım derken aslında kötü birşey yaptığını.
Farklı düşünmenin yanlış düşünmek olmadığını.
Öğreneceksin!
Geçmişe takılıp kalmaman gerektiğini;
Henüz yaşamadığın yarınını değiştirmenin mümkün olduğunu.
Öğreneceksin.
Çok iyi tanıyorum dediklerinin içinden bile hiç tanımadığın birinin çıkabileceğini.
Aldığın ahların birgün sana ah çektireceğini.
Öğreneceksin!
İmkansız diye birşey olmadığını
Tesadüflerin bu dünyayı bir dengede tuttuğunu.
Öğreneceksin!
Dost ve düşman dediklerinin yer değiştirebileceğini.
Yapmam dediğin ne varsa birgün yapabileceğini.
Öğreneceksin!
Görmediğine...
Duymadığına...
Sevmediğine...
İnanmayı öğreneceksin.

Umut BAYDAĞ

KARMA ŞİİRLER

Sen Ve Aşkımız

sen ile beraber yaşıyoruz
herkes gibi biz de
tadıyoruz aşkımızı, sevgimizi
beraber SEN ve AŞKIMIZ.

bizdeki aşkımız hangisi
hangisini tadalım biz de
herkes gibi biz de
beraber SEN ve AŞKIMIZ.

bakalım, yapalım aşkı,sevgiyi
ne olur anlat sen de
hayattaki en güzel şey
beraber SEN ve AŞKIMIZ.

hilal şentürk

KARMA ŞİİRLER

Tanınmaz Sokaklar

Sokaklar bomboş gibi bazen

Bu yerde.

Caddeler ıssız, sohbetler tatsız.

Bir sel mi geldi,

Bir tufan mı koptu sensiz;

Yoksa bir ayrılık kasırgası mıydı

Seni benden tutup koparan?



Şimdi yürüyorum tek başıma

Bu ıstırap kentin sokaklarında.

Bir zamanlar el ele tutuşup yürüdüğümüz

Bu şehrin kaldırımlarında.



Kalabalık, kalabalık, kalabalık…

Ben içinde yapayalnız ve korkulu.

İşte bu ağacı, bu binayı, bu yolu

Sensiz tanınmaz yaptı ayrılık.



Bir can gibi uzaklaştın bedenimden,

Ellerimden, gözlerimden, nefesimden…

Çekilip gittin hayatımdan gölgeler gibi,

Ne kadar yabancılaştı şimdi,

Bana bu güneş, bu yağmur, bu ikindi.



Artık ben, ben değilim burada.

İki kişi var benle buralarda:

Gündüzlerim ben, gecelerim sen.

Bir gözüm ben, diğeri sen.

Yemeğim, kitabım, elbisem ben;

Hayalim, rüyam, kalbim, aklım sen.



Bekledim… bekliyorum seni…

Ne olur, ne olur unutma beni..!

Özgür

KARMA ŞİİRLER