Sen ki; gölde yüzen, zarif bir kuğu.
Ben ki; camda, silik soluk, bir buğu.
zerafetin, casaretim, olur mu?
Kırarmıyım, el versen, bu kabuğu?
Aşk, ciddi iş, gülüm, cesaret ister.
Prangayla, bağlanıp, esaret ister.
Sen canım, bir umut, olursan bana.
Doğruyu, bulmaya, feraset ister.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Adalet isteriz, hep adalet.
Olmasın sevgide, hiç ihanet.
Başkasında ise, eğer gözü.
Bak, aldatılmaya, bir dalalet.
İki tarafta, olsunlar adil.
Böyle ister ki, seven, bunu bil.
Kimse anlamaz, diye sanma.
Kaçamak bakış bile, olur delil.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Geceler, bak sanki, siyah bir yorgan.
Bilmeliyiz, bu vakitte, yol yordam.
İnsan, kendiyle, baş başa kalıyor.
Yalnızlık boynumda, yağlı bir urgan.
Ne içerledim, ne içselleştirdim.
Dört duvar, yoldaş oldu, gecelerde.
Yalnızlığımı, kişiselleştirdim.
Anlattım, şiirde ve hecelerde.
Geceler, yalnızların, tek dostudur.
Karanlıklar, örter mi günahları?
Yalnızlığın, iyilere kastıdır.
Tutar mı, acı çekenin, ahları?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yetim bir çocuk olarak, doğdu.
Tam altı yaşında, öksüz kaldı.
Amcası ve dedesi büyüttü.
Alemlere, güneş gibi doğdu.
O gençken, ticarete atıldı.
Etraftan, El Emin, adı aldı.
Dürüst, ticarete, örnek oldu.
Bak, alemlere, rahmet oldu.
Etrafına, tebessüm ederdi.
Çocukları, ayrı bir severdi.
Gönüller, almaya başlayınca.
Rabbi ona, peygamberlik verdi.
Kur'an-ı kerim, ona vahyoldu.
Hira' da bazen gözden kayboldu.
Rab'binden gelen bütün emirler.
Kur'an-ı kerim'e hep nakşoldu.
Yaşamı boyunca, adil oldu.
Bütün gönüllere, aşkla doldu.
Herkes, tabi olmaya, başladı
Onun gittiği yol, kutsal yoldu.
Rabb'e inanmaya, davet etti.
Müşrikler, sapıttı, puta taptı.
İslamiyet için, cihat yaptı.
Saldiran Kâfire, savaş açtı.
Örnek oldu, hayatı boyunca.
Kız çocukları oldu, boyunca.
İnsana, her zaman, değer verdi.
Çünkü o, en yüce, peygamberdi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL