Eğitim Sitesi

Atamın Öldüğü Gün Şiiri

Atamın Öldüğü Gün

Atamın öldüğü gün,

Bir başkaydı bulutlar.

Genç ihtiyar hep üzgün,

Tükenmişti umutlar.



Masmavi Karadeniz,

Hırçındı, kabarmıştı.

Daha sabah, gök, deniz,

Sanki de kararmıştı.



Bıraktı ardı sıra,

Milyonlarca evladı.

Bütün yürekler yara,

Gözlerde kan ağladı.



Kuşlar bir başka uçtu,

O sabah gökyüzünde.

Güller ise bir hoştu,

Hüzün vardı yüzünde.



Gitti Atam o gidiş,

Dönmedi artık geri.

Başladı son diriliş,

Kaldı büyük eseri.

Kasım KAPLAN Şiirleri

  

sena atli kasım kaplanın şiirlerini çok seviyorum

atakan çok güzel ödevime yardım etti kim yazdıysa sağ olsun

HASAN BERK ULUTAŞ çok güzel bir şiir kim yazdıysa ona teşekkürederim.

ersevin ablalar niye böyledir

berkan normal biraz daha gayret etse daha güzel olacak

Yazılan son 5 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 5 yorum yazılmış.

Benzer Kasım KAPLAN Şiirleri:

Bayrak

Özgürlüğün bedeli, hürriyetin esası,

Her Türkün ülküsüdür, onun dalgalanması,

Bize çekilmez acı, ondan ayrı kalması,

Bayrak bana can verir, damarımda kan gibi

Yanarım sevdasıyla, ateşte büryan gibi



Kumaşının rengini aldığı gün kanımdan,

Aksetmişti üstüne, bir hediye semadan.

O gün bugün hatıra, kaldı O Kosova’ dan.

Bize öyle lazım ki, her derde derman gibi..

Onu korumak bize, İlahi ferman gibi..



Namusum ,haysiyetim, hep onunla yüksekte,

O hep dalgalanacak, biz uğrunda ölsek te..

Hasretiyle ağlayıp, görünce sevinsek te..

Salınsın sabah akşam, dalgalı umman gibi..

Taşısın Ay-yıldızı tıpkı asuman gibi.



O asil al bayrağım, gökyüzünün süsüdür.

Ulusun kalp atışı, yiğidin ülküsüdür.

Üzüldüğüm tek yeri,şehidimin üstüdür.

Onun için bin defa ölürüm kurban gibi.

Saklarım başucumda Hazreti Kur’an gibi..



Olmadığı topraklar, vatan değildir bana,

Bin tane canım olsa ,hepsi kurban vatana,

Bu ömrümü adadım bir vatana,bir Ona..

Hiçbir toprak olamaz dünyada vatan gibi,

Bayrağımın uğrunda toprakta yatan gibi.



Bir millet gölgelenir ufacık gölgesinde,

Bir ateştir sevdası,tam yürek bölgesinde.

Işık verir ülkeme, gündüzü gecesinde,

Bitmeyen gecelerde ışıyan bir tan gibi,

Tahtında kurulmuştur,gönlümde vatan gibi.

Kasım KAPLAN

Günüm Kalmadı

Bütün varlığımı aldı elimden,

Feleğe diyecek sözüm kalmadı.

Yıllardır ayrıyım o sevgilimden,

Yüzüne bakacak yüzüm kalmadı.



Bağban kayıp bağlarımda hazan var.

Sahipsiz bahçemde,gezip tozan var.

Ben yaparım ama başka bozan var.

Bakıp koklayacak gülüm kalmadı.



Yana yana ateşine kavruldum.

Yar yoluna gide gide yoruldum.

Tam varmışken kapısından kovuldum,

Ardından koşacak halim kalmadı.



Dostlar gitti yalnız kaldım burada.

Çok bekledim eremedim murada.

Sevdiğimi tam diyecek sırada,

Tutuldu diyecek dilim kalmadı.



Yıllar gitti yaşlılığı getirdi.

Eski dostlar vefasını yitirdi.

Sevda yedi yüreğimi bitirdi.

Artık dayanacak gücüm kalmadı.



Bahar geldi ,dağlar koku süründü.

benim gönlüm gama, yasa büründü.

Yolun sonu geldi,menzil göründü,

Artık yaşayacak günüm kalmadı.

Şubat_2004

Kasım KAPLAN

Kahrına...

Kahrına gül kopardım,

Kan akıttım bağrıma,

Kahrediyor felek beni,

Bir güzelin uğruna.

Kahrına devirdim

Dibi delik kadehleri sayısız

Göğsümü yumrukladım

Kaç kez sarhoş olunca

Ve boşuna geçirdim

Bu ömrümü, sevdasız

.

Kahrına kokladım zehirli zambakları

Kan damlattım,gül pembenin üstüne

Kahrına dolaştım daralmış sokakları

Kahrına tekme attım günahsız çakıllara

Çiçekler ezdim bakmayınca önüme

Kafa tuttum ihtişamlı dağlara

Kahrına sataştım saldırgan dalgalara

Kahrına kilitledim kapıları üstüme

Kan kaynattım nur tenli tenceremde

Senelerce kahrına..

Kahrına yaptım bunları

Kahrına..

Onun kahrına..



Kahrıma inletti beni

O en doğru sözlü yar.

Çizik attı derin derin alnıma

Ak kalemle kara yazdı bahtıma

Kasım KAPLAN

Atamın Öldüğü Gün Şiiri