Ayşegül
Sen Ayşegül'süzlük ne demek bilemezsin Ayşegül.
Denizini kaybetmiş balık olmayı bilemezsin,
Kanatları kırılmış kuş olmayı bilemezsin,
Kalbi atmayan insan olmayı da bilemezsin.
Sen Ayşegül'süz nasıl yaşanır bilemezsin Ayşegül.
Öldüğün halde hayatta kalmayı bilemezsin,
Sadece nefes alıp vermenin yaşamak olmadığını,
Kalbin her sıkıştığında Ayşegül'e biraz daha fazla yer açılıyor diye mutlu olmayı bilemezsin.
Sen Ayşegül'ü de bilemezsin Ayşegül.
Gözlerini, ellerini, gülüşünü, yürüyüşünü, kokusunu, burnunu bilemezsin.
Gözlerini kapattığında tüm dünya da gece olduğunu bilemezsin mesela;
Yada ellerini tuttuğunda dünyanın en huzurlu insanı nasıl olunur bilebilir misin? Bilemezsin Ayşegül.
Güldüğünde kutupların çölden daha sıcak olduğunu bilemezsin.
Yanında yürürken dünyanın en sert Poyraz'ı estiğini bilemezsin.
Kokusunu içine çektiğinde sanki üç akciğerin varmış gibi hissettiğini, bunca yıl aldığın oksijeni tek sefer de almayı bilemezsin.
Burnunun dünyanın en güzel burnu olduğunu, imkanım olsa koparıp cebimde taşıyacağımı bilemezsin.
Bilemezsin işte Ayşegül, sen Ayşegül'ü bilemezsin.
Kimse bilemez, kimse Ayşegül'ü bilemez, siz Ayşegül'ü bilemezsiniz.
Biliyorum sanırsınız ama bilemezsiniz.
Ayşegül'ü yalnızca ben bilirim, ben.
Çağdaş Poyraz PUTUŞ
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bırakıpta Gitme...
Gözüm olmadı köşkte sarayda
Her gün kaldım darda arada
Bir ara sor halimi arada sırada
Beni bırakma sakın sensiz çaresiz
Bırakma beni tut ellerimden
Alıp da hançeri vurma kalbimden
Kaybolup gittin öylece birden
Bırakıp da gitme sensiz çaresiz
Ben şairim sense şiirim
Hayatım şiir kederli biriyim
Sensiz terkedilmiş deli gibiyim
Bırakıp da gitme sensiz çaresiz
Hayatı sorma hiç yaşamadım
Felek vurdu bana mutlu olmadım
Ne sana ne aşkına asla doymadım
Bırakıp da gitme sensiz çaresiz
Bekle baş ucumda ölürüm belki
Terk etmek, edilmek çare değil ki
Ölene kadar seveceğim bil ki
Öldürüp de gitme sensiz çaresiz...
Kederli Şair Mehmet 23
İsimsiz
Ne Yapsın?
Göğsümde yaran içinde aşkın
Vatan olmuş, hasret olmuş yastığın
Ruhum boynunda kaldı anmadın
Sen rahatına bak, azalmasın rahatın
Gün gelir, devran dönünce anlarsın
Bir deli varmış diye, bir dakka anarsın
Yorma kendini, kollarınla bahaneni sararsın
Aklın geçtiğini gönlün ne yapsın
At o kalbini düşmüyorsa çöllere
Bütün rakamları çarp, bir iki üç onbire
Eğildi kirpikler yokluğunda, çakıldı gözlere
Vuslat duasını bilmeyen, beni ne yapsın
İflah olmaz gözlerime devr-i sevdan değdi
Sen değil, ettiğim dualar bana getirdi
Yokluğumda kapanan gözlerini kim öptü
Gönül gözü uyuyana dünya gözü ne yapsın
Gelirsen, ömür iki saatte dolar miyada
Vuslatsız çıkmaz can dayanır bir asra
Heyhat etmeden gel, erelim murada
Ahret için isteyen, dünyayı ne yapsın
İsimsiz
Canım Öğretmenim Canım Benim
CANIM ÖĞRETMENİM CANIM BENİM
C an siperane çalıştın her yerde sürekli
A ldığın ahlak evvel ve ahir de gerekli
N ereli olursa olsun hep aslan yürekli
I ssızlarda yer kuru ekmek bazen börekli
M enekşe, lale, güller gelir CAN Öğretmenim.
Ö nce bana A.B.C’ li okuma yazmayı.
ö Ğrettin sevgi saygıyla insanca yaşamayı
R essam gibi işledin aşkı, azmi, saymayı.
E rdem ve ahlak mayasıyla insan olmayı.
T ek yoldaş, sırdaş, dertdaş olmakla anlamayı.
M ünzevi tenhalarda yalnız kalmamayı.
E ngelleri sabır sebat gayretle aşmayı.
N e bilsin ki eller tanımayınca anmayı
İ nan bilgi ocağında yanıp kaybolmayı.
M ezarının başında çiçek olup açmayı.
C anına can damarındaki kanın olmayı
A ttığın adımda, dizinde derman olmayı
N asıl hakkın öderim ölmeden af olmayı.
I rakta olsa seni bulup yoldaş olmayı.
M ezarının başında, açan çiçek olmayı.
B enim yüreğimde atan cansın Öğretmenim.
E limde solmayacak bir gülsün Öğretmenim
N edametler için de vuslatım Öğretmenim.
İ ki cihanda da minnettarım Öğretmenim.
M akamın cennet olur inşallah Öğretmenim.
İsimsiz
