Babacığım Şiiri

Tut Ellerimden

Düşerken senden,yüreğinden erirken,

Kimsesizim çaresiz ve sessiz

Kalmışken dört duvar arasında

Ağlarken kuytularda yalnızlıklarda

Tut ellerimden bırakma beni



Sarmışken bütün korkular benliğimi

Biçare beklerim,seni gözlerini

Damarlarımda dolaşan kan gibi

Pompalanıyorsun kalbime içime en derinlerime

Tut ellerimden bırakma beni



Kayboluyorum gözlerinde sözlerinde,

Kapalı kapılar kalbimde

Adının saklı oldugu yerde

En ücra köşelerde

Yalnızlıgın derınlıklerınde,

Tut ellerimden sakla beni

İsimsiz

Gel Artık...

Sen semadan yağdıkça ben dalıp dalıp gidiyorum,

Birken biz olmadık mı seninle,

Bazen kadıköy sokaklarında sinema izledik,

Bazen denizin adalarında bisiklet turu,

Bazen kız kulesinin karşısında çay yudumladık,

Bazen boğaza gemilerle açıldık,

Bazen bir trene binip sirkeciden akvaryum sevdasını yaşadık seninle,

Bazen gülhanede aynı bankta aynı çimende bir ağacın altında hayale daldık,

Bazende saatlerce yürüdük istanbul sokaklarında,

Beraber ıslandık,birlikte gülüp aynı anda ağladık,bir sarıldık mı buzlar erir yüreğimiz dolup taşardı sevgimizle,

Bazenleri hiç sevmezken aşığı oluverdik seninle,

Şimdi buğulu camlar arkasından bakarken bu şehre bazenleri sevdiceğini istiyor yüreğim...



S.M.K.

İsimsiz

Bırakıpta Gitme...

Gözüm olmadı köşkte sarayda
Her gün kaldım darda arada
Bir ara sor halimi arada sırada
Beni bırakma sakın sensiz çaresiz

Bırakma beni tut ellerimden
Alıp da hançeri vurma kalbimden
Kaybolup gittin öylece birden
Bırakıp da gitme sensiz çaresiz

Ben şairim sense şiirim
Hayatım şiir kederli biriyim
Sensiz terkedilmiş deli gibiyim
Bırakıp da gitme sensiz çaresiz

Hayatı sorma hiç yaşamadım
Felek vurdu bana mutlu olmadım
Ne sana ne aşkına asla doymadım
Bırakıp da gitme sensiz çaresiz

Bekle baş ucumda ölürüm belki
Terk etmek, edilmek çare değil ki
Ölene kadar seveceğim bil ki
Öldürüp de gitme sensiz çaresiz...

Kederli Şair Mehmet 23

İsimsiz