Sürekli uğruyoruz zorlukla ve güçlükle,
İki bin metresi yayan diğer otobüsle.
Ancak saat bir gibi yetişebiliyoruz,
Ücreti ödeyip tabldot yemek yiyoruz.
Acele etmez isek ertesi güne kadar,
Aç kalmış olduğumdan edinemiyorum kâr.
Evimde yemek yoktur lokantam da bulunmaz,
Yemek yapsam olmuyor bu bize kâr sağlamaz.
Yani öğle vakitleri merkeze iniyoruz,
Yemek yiyip dönüyor enerji topluyoruz.
Neyse böyle anlattık bu yemek derdimizi,
Hemen hemen kimse de bilmez çektiğimizi.
Bugün menüde yemek alabalık var imiş,
Yığılma olduğundan yenilip tüketilmiş.
Sadece son porsiyon onu da biri aldı,
Dedim, yemek yok mudur şahsımıza kalmadı.
Cesim, dedi getirin hocama içeriden,
Bir anda getirdiler belki samimiyetten.
Salatası süperdi çorbası da şahane,
Helvası, balığıyla duacıydım hepsine.
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
İbn-i Abbas(r.a) anlatıyor, yolculukta imiş,
Peygamberimizle(s.a.v) birlikte yürür imiş…
Konakladıkları yerde iki kuş yavrusu,
Diyor, onları aldık resulümden habersiz…
Derken, kuşların anası uçmaya başlamış,
Etraflarında dolaşıp üstlerinde alçalmış…
Peygamberim demiş “Yavrularını alarak,
Bu kuşu kim üzdü?” Şeklinde buyurarak…
“Yavrularını ona veriniz.” diye emir buyurmuş,
Hayvan hakları için ta o gün kanun sunmuş…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mutfak kültürümüz, muhafaza edilmedi,
Tarih içerisinde, unutuldu ve gitti...
Hamburgerlerinizle, tavuk dönerlerimiz,
Yok, oldu ve tükendi örf ve adetlerimiz...
Her yerde abur cubur, ne varsa yiyor olduk,
Sağlığımız bozuldu, elhamdülillah doyduk...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Bu şiir okunmasın yüreğe dokunmasın,
Konum oldukça saçma şahsıma kızılmasın…
İlkellik anlatılır, saçmalık paylaşılır,
Şahsım için önemli vaziyet anlatılır…
Ne millet meselesi ne de başka mesele,
Bulunmadığından mı ayağımda kösele?
Ev zaten tek kişilik kediler sayılmazsa,
Başka tür barınamaz insandan sayılırsa…
Mutfak başka amaçlı sakın orayı sorma!
Mantık algılayamaz laf söz gelir şahsıma…
Kediler, amaçlandı onlar, girsinler diye,
Tüm gıdaları yerde doyurmayalım niye?
Rahat etsinler diye ev feda edilmiştir,
Çevre ve kolu komşu tamamen çekilmiştir…
Otuz kadar kedi var ya gelir ya giderler,
Yatılı olanlar var doğanlar ve ölenler…
Bazen hiç yetinmezler odamıza dalarlar,
Kahvaltım esnasında bizden bir şey umarlar…
Peynirdir en uygunu ihya olacaklardır,
Kaymak avantaj verir ki bıkmamışlardır…
Göz hakları gereği kaymaktan vermek gerek,
Her kedi sevdiğinden sunmamız gerekecek…
Vaktimiz az da olsa kahvaltı esnasında,
Kaymağım bulunacak, ağız tatlandırmada…
Ancak büyük sorun var ahır denilen evde,
Klavyemiz çakışmakta sorunlar gelişmekte…
Klavyem, dönemeçli şey çekme yordamlarıyla,
Masam dolu olunca sürtünür takılmayla…
Çünkü kap koyacak yer olsa sorun pek çıkmaz,
Diyeceksin, kaymağa neden boş yer bulunmaz?
Masamın solundayım sağ kolumun altı,
Kırka seksen gibidir sağlar bütün rahatı…
Bu bölümün altında iç içe iki kova,
Üsteki asılıdır alttaki başka dava…
Çer çöp biriksin, dedik ancak kediler yatar,
Masamın altı raflı barınan kediler var…
Kolumun uzandığı tam sağ tarafımda,
Dört katlı zeminler var gereçler toplanmakta…
Kitap rafları gibi tamamen sırasıyla,
Diz üstü bilgisayar altında yazıcıyla…
Kaymak kabı yersizdir konulacak yeri yok,
Doluluktan olmalı çünkü lüzumsuzluk çok…
Ya yazıcının ağzı ya klavyemizin katı,
Ya yerdeki kova ya bardak kabının altı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK