hatice çok güzel harikaydı.her zaman böyle güzel olmasını dilerim
Bayrak
Özgürlüğün bedeli, hürriyetin esası,
Her Türkün ülküsüdür, onun dalgalanması,
Bize çekilmez acı, ondan ayrı kalması,
Bayrak bana can verir, damarımda kan gibi
Yanarım sevdasıyla, ateşte büryan gibi
Kumaşının rengini aldığı gün kanımdan,
Aksetmişti üstüne, bir hediye semadan.
O gün bugün hatıra, kaldı O Kosova’ dan.
Bize öyle lazım ki, her derde derman gibi..
Onu korumak bize, İlahi ferman gibi..
Namusum ,haysiyetim, hep onunla yüksekte,
O hep dalgalanacak, biz uğrunda ölsek te..
Hasretiyle ağlayıp, görünce sevinsek te..
Salınsın sabah akşam, dalgalı umman gibi..
Taşısın Ay-yıldızı tıpkı asuman gibi.
O asil al bayrağım, gökyüzünün süsüdür.
Ulusun kalp atışı, yiğidin ülküsüdür.
Üzüldüğüm tek yeri,şehidimin üstüdür.
Onun için bin defa ölürüm kurban gibi.
Saklarım başucumda Hazreti Kur’an gibi..
Olmadığı topraklar, vatan değildir bana,
Bin tane canım olsa ,hepsi kurban vatana,
Bu ömrümü adadım bir vatana,bir Ona..
Hiçbir toprak olamaz dünyada vatan gibi,
Bayrağımın uğrunda toprakta yatan gibi.
Bir millet gölgelenir ufacık gölgesinde,
Bir ateştir sevdası,tam yürek bölgesinde.
Işık verir ülkeme, gündüzü gecesinde,
Bitmeyen gecelerde ışıyan bir tan gibi,
Tahtında kurulmuştur,gönlümde vatan gibi.
Kasım KAPLAN Şiirleri
Yazılan son 1 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 1 yorum yazılmış.
Benzer Kasım KAPLAN Şiirleri:
Canan makber inden bakarsa eğer,
Caddeler ,sokaklar, yollar perişan,
Üzülüp kaşını çatarsa eğer,
Ağaçlar,yapraklar,dallar perişan..
Bahçeler bir mahzun gezip tozmazsan,
Lale zar derbeder halin sormazsan,
Bir merhamet yaralarım sarmazsan,
Öldürür yaralar hallar perişan.
Adın derde deva söylense bile,
Her şey selam verir gelirde dile,
Kokuyu sen verdin kırmızı güle,
Kokun alamayan güller perişan.
Sevdanı çekerler gerçek aşıklar,
Sana özenirler bütün maşuklar,
Seninle nurlanır solgun bakışlar,
Seni göremeyen gözler perişan.
Dağlar heybetine hayrandır senin.
Olmadığın gönül virandır senin,
Bu canım yoluna kurbandır senin.
Senin olmadığın yerler perişan.
Seninle canlanır gökte felekler.
Önünde diz çöker bütün melekler.
Senle kabul olur bütün dilekler.
Seni zikretmeyen diller perişan.
Hürmetine Hak alemi yarattı,
Meleklere sevdiğini anlattı,
Cennet kapısına ismini yazdı
Orya giremeyen kullar perişan.
06.10.03
Kasım KAPLAN
Dünyanın havası çok değişiyor,
Kış ile baharın farkı kalmadı.
Zehirle bal veren belli olmuyor,
Böcekle arının farkı kalmadı.
Beyazlar bulandı dünya kirine
Ne ölüne saygı ne de dirine.
Düştüler sarraflar hep birbirine,
Bakırla altının farkı kalmadı.
Kahrolurlar bizden önce gelenler,
Kubbeler çatladı,çöktü direkler,
Kayboldu değerler,karıştı renkler
Yeşille sarının farkı kalmadı.
Dostlar talan eder dostun bağını.
Yürek kusar oldu kendi yağını.
Olunca yakacak odun yığını,
Eğriyle doğrunun farkı kalmadı.
Suçlular gezdikçe masum kızardı
Bahçelere hazan ,güller sarardı
Yangın çok büyüdü hava karardı,
Yaş ile kurunun farkı kalmadı.
Utanç oldu bazıları adına
Çok toz kondu insanlığın namına
Benzer oldu erkeklerde kadına
Erkekle kadının farkı kalmadı.
Beynim isyanlarda hasta bedende
Ne gelende, hayır nede gidende
Zaman manasını yitirdi bende
Bugünle yarının farkı kalmadı.
Kasım KAPLAN oynatamaz parmağın,
Bereketi gitti akan ırmağın,
Her ekene çiçek veren toprağın,
Üstüyle altının farkı kalmadı.
05.10.2003
Kasım KAPLAN
Bütün varlığımı aldı elimden,
Feleğe diyecek sözüm kalmadı.
Yıllardır ayrıyım o sevgilimden,
Yüzüne bakacak yüzüm kalmadı.
Bağban kayıp bağlarımda hazan var.
Sahipsiz bahçemde,gezip tozan var.
Ben yaparım ama başka bozan var.
Bakıp koklayacak gülüm kalmadı.
Yana yana ateşine kavruldum.
Yar yoluna gide gide yoruldum.
Tam varmışken kapısından kovuldum,
Ardından koşacak halim kalmadı.
Dostlar gitti yalnız kaldım burada.
Çok bekledim eremedim murada.
Sevdiğimi tam diyecek sırada,
Tutuldu diyecek dilim kalmadı.
Yıllar gitti yaşlılığı getirdi.
Eski dostlar vefasını yitirdi.
Sevda yedi yüreğimi bitirdi.
Artık dayanacak gücüm kalmadı.
Bahar geldi ,dağlar koku süründü.
benim gönlüm gama, yasa büründü.
Yolun sonu geldi,menzil göründü,
Artık yaşayacak günüm kalmadı.
Şubat_2004
Kasım KAPLAN