Öğrenci elinden, kalmışım naçar
Beni bile harcar, satar öğrenci
Hiç sebebi yokken, okuldan kaçar
Çırpındıkça dibe, batar öğrenci.
Arka sıralarda, dürtüşme başlar
Ufak tefek şeyden, sürtüşme başlar
İdareye kızar, okulu taşlar
Camları ateşe, tutar öğrenci.
Saç sakal uzar, etek kısalır
Derslerin çoğundan, kırık not alır
Gece üçte yatar, uykusuz kalır
Sıranın üstüne, yatar öğrenci.
Makyajdan da kakmaz, gelir kokulu
Bununda dilinde, pirsing sokulu
Karıştırır bir de, bütün okulu
Birbirine bile, katar öğrenci.
Çalışmaz dersine, konar hazıra
Güvenir Allah’a, ya da Hızır’a
Destanlaşır cepler, yazılır sıra
Kopyeyi istersin, yutar öğrenci.
Sus dersin susmaz, velvele yapar
İyi yolda gitmez, kötüye sapar
Seviyorum der de, aşkına tapar
Üstelik gaf yapar, sakar öğrenci.
Çöpü yere atar, duvarı yazar
Günde beşi bulur, yediği azar
Aman dikkat edin, değmesin nazar
Cevşen’i boynuna takar öğrenci.
Öğretmeni takmaz, dersleri takmaz
Lise üçe gelmiş, kerrâttan çakmaz
Coşkun sular gibi, çağlayıp akmaz
Kendi kendisini, yakar öğrenci.
Biraz Tulum Hayri, biraz da şaban
Güdük Nemci yine, tepiyor taban
Okulda yangın var, tütüyor duman
Helâda cigara, yakar öğrenci.
Son derste kendinden, geçer uyuklar
Saate bakar da, zili sayıklar
Rüya görür gölde, yüzer kayıklar
Dinleye, dinleye, bıkar öğrenci.
Necati’m geçmişi, yaşadın bu gün
Öğretmen gelmezse, yapardık düğün
Sanki, bir masaldan kesit, gördüğün
Sabreder, dişini sıkar öğrenci.
Yazan: Alper harman
Öğrenci Şiirleri