Elveda dostlar! Elveda!
Adım pitbull dogo staff veya bir çocuk.
Bu son gülüşüm son dokunuş son oynayışım.
Koca dilimi sarkıtarak mutluluğa son bakışım.
Daima umutla koştum sana, sevgi ile sarıldım, bağlandım, güvendim.
Bazen övünç kaynağındım gücüm, sevgim, sadık, saf çocuk ruhumla.
Gözlerinin içine baktım itaat ettim, biat ettim üzmemek için.
Siz yakarak, vurarak, telle boğarak, parçalayarak, aç susuz bırakarak katlettiniz.
Yetmedi şimdi işlemediğimiz suçlardan ağırlaştırılmış müebbete mahkum çocuklarız.
Soğuk taşlarda zincire bağlı, kakamızın üzerinde kafesler içinde yapayalnız, hücrelerde tecritlerdeyiz.
Patimi tutmak yok, gülmek sarılmak, ıslak burunla öpüşmek yok.
Koşmak, ipler, toplar, oyuncaklar oynamak yok, nefes almak, yaşamak yok
Sevgi, mutluluk, huzur, umut kokusu bile yok.
Ağlıyorum gece gündüz, ölmek istiyorum acıdan.
Ölüme hasret, nedensiz kaleme kırılmış idam mahkumlarıyız.
Bunca iftiracının, vicdansızın, merhametsizin, iblislerin olduğu yerde yaşanmaz.
Biz yok olunca bakın hayatınıza neler değişti, olmayanlar olur olanlar olmuyor mu diye.
Hiç değişmedi, değişmeyecek biliyorum.
Yine siz katil, yine hırsız, yine yalancı, sapık, yine birbirinizin celladısınız.
Çünkü siz kötülüksünüz.
Yine tehlikeler, kötülükler denizinde yüzüyorsunuz.
Bize dar ettiğiniz dünya size yar olur mu sandınız.
Elveda! Ölüp giderken ahlarımız kalıyor size sonsuza kadar.
Yapın yalandan ibadetinizi, kaldırın kanlı ellerinizi gökyüzüne.
Atın içi boş insanlık nutuklarınızı.
İlahi adaleti kandırıp hesaptan kurtulamazsınız.
Sağanaklar gibi yağsın yaşattığınız acılarımız üstünüze.
Elveda! Bir candan, binlerce candan elveda!
Elife Kaya
KARMA ŞİİRLER