Ben Güneşim
Ben güneşim.
Sabahleyin pencerelerinize vurup
“Günaydın, haydi kalkın” diyorum.
Sonra sizin yüzünüzü aydınlatıp
İçinize sevinç dolduruyorum.
Ben doğmadığım zaman
Yerimi Ay’la yıldızlara veriyorum.
Ben güneşim,
Bitkiler, ben olmayınca
Havanı kirletiyor.
Evinize ben gelmediğim de
Doktorlar geliyor.
Biliyorum, beni merak edip
Uydular gönderiyorsunuz.
Ben Ay’ın ardına girince
Güneş tutuldu diyorsunuz.
Söyleyin çocuklar,
Beni siz,
Çok çok mu seviyorsunuz?
Gülhan MUTLU Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yok Olan Ormanın Öyküsü
Bir zamanlar bir yerde
Yeşillik bir alan varmış.
Fakat bu alan zamanla
Cahiller yüzünden yok olmuş.
Tarla açmak için bir cahil,
Yakmış ormanın yarısını,
Açtığı alanı tarla etmiş.
Bir iki yıl almış bol ürün,
Sonunda fakirleşince toprak,
Bu toprağı bırakıp gitmiş, çıplak.
Diğer bir cahil,
Bulamamış yakacak.
Şimdi ne yapacak?
Gitmiş ormana ,
Kesmiş bütün ağaçları.
Keserken bakmamış,
Yerine de yenisini bırakmamış.
Hangisi kolay kesilirse onu kesmiş
Ama kestikler de yaş imiş.
Atalarımız; “yaş kesen, baş keser” demişler.
Buna uymamış, uymuş cahil aklına
Kesmiş bütün yaş ağaçları
Vermiş büyük bir zarar, koca bir ormana.
Diğeri keçileri salmış ormana
Keçide gitmiş; güzel, ince filizler
Kolay bulmuş yemesini
Sonra ağaç kurumuş
Ormandan bir ağaç daha yok olmuş.
Derken güzel bir orman,
Yok olmuş aniden.
Sorunlar eklenmiş, havalar kirlenmiş.
Topraklar verimsizleşmiş.
Halk yoksul kalmış.
Gülhan MUTLU
Ben Güneşim
Ben güneşim.
Sabahleyin pencerelerinize vurup
“Günaydın, haydi kalkın” diyorum.
Sonra sizin yüzünüzü aydınlatıp
İçinize sevinç dolduruyorum.
Ben doğmadığım zaman
Yerimi Ay’la yıldızlara veriyorum.
Ben güneşim,
Bitkiler, ben olmayınca
Havanı kirletiyor.
Evinize ben gelmediğim de
Doktorlar geliyor.
Biliyorum, beni merak edip
Uydular gönderiyorsunuz.
Ben Ay’ın ardına girince
Güneş tutuldu diyorsunuz.
Söyleyin çocuklar,
Beni siz,
Çok çok mu seviyorsunuz?
Gülhan MUTLU
Çocukların Resminde
ÇOCUKLARIN RESMİNDE öğretmenim
________________________________________
Ben bir bulutum çocukların resminde.
Yağmurlar yağdırırım vatanın toprağına.
Su damlacıkları bilgilerim, düşüncelerim
Beyinleri bunlarla yeşertirim.
Ben bir güneşim çocukların resminde.
Günebakanların gözleri üzerimde.
Yüreklerindeki sevgiyi ısıtırım,
Tüm insanlığa çoğaltarak yansıtırım.
Ben bir bahçıvanım çocukların resminde
Hoşgörü ve kardeşlik aşılarım yaban güllerine
Toprağındaki yaban otlarını ayıklarım
Bahçeleri, bağları rengarenk yaparım.
Ben bir çiftçiyim çocukların resminde
Vatan ve millet sevgisi ekerim toprağa
Geleceğine geçmişini eklerim.
Sonunda özgürlük , bağımsızlık biçerim.
Ben bir ustayım çocukların resminde.
Çelik gibi bilgiler döşerim temeline
Eğitimle basamak basamak çıkarırım
Ellerimle gökdelenler yükseltirim.
Ben bir anahtarım çocukların resminde
Karanlık kapıları açarım aydınlığa
Aydınlık çoğaldıkça çoşar taşarım.
Atatürk ilke ve devrimlerini yaşatırım.
Ben bir mumum çocukların resminde
Işık saçarım çevreme
Işık verirken erir tükenirim;
Ama beyinlerdedir benim yerim.
Ben bir öğretmenim çocukların resimlerinde
Bir idealim düşüncelerinde.
Onların düşüncelerindeki olamazsam ben
Işıklarını istemeden söndürürüm beyinlerinden.
GÜLHAN MUTLU
Gülhan MUTLU
