Ben Hiç Senin Olmadım Ki
Ben hiç senin olmadım ki
Ben seni hep 3.5 4 arası sevdim
Kadehin son yudumuydun
Tadından değil de
Bıraktığı yaradan dı
Ben hiç senin olmadım ki
Ahlaksızca gezdim sokaklarda
Aşık desinler diye
Ya şiirdi ya da sadece papatya yaprağı
Ben hiç senin olmadım ki
Düşledim geceleri
Dinledim bütün acıları
Koydum her şeyi önüme , bir sen yoktun
Ben hiç senin olmadım ki
Uykusuzluktur dedim
Aç gezdim hastalandım
Bir seni sevemedim bir de aşkı çözemedim
Ben hiç senin olmadım ki
Gözlerim uzaklara daldı
Uzun ve belirsiz cümleler kurdum
Aşığım dedim şuursuzca , bir tek kendimi inandıramadım
Ben hiç senin olmadım ki
Ben kendime ait değilim
Ben kalpsizim , sevgisizim
Büyük ihtimalle sadece hiçlik
Ben hiç senin olmadım ki
Gece yazılan bir kaç yazı
Ard arda yakılan bir kaç sigara
Sevdim sandım , meğer ne aptalmışım
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Çanakkale Zaferi
çanakkale zaferi
Er meydanında bulunmaz dengimiz...
bundan başka yoktur işimiz
haykırır barış barış diye
cephede duran asker kazansın diye
hiç değişmez bu yazı
ülkenin varsa kışı yazı
fakat geçilmez türkiyenin boğazı
verdik binlerce şehit
topu kaldıran kocayiğit
çünkü yüzbinlerce şehit
olmuştu koca bir şerit
bir orduya bir bölükle
hilalli askerlerle
geçilmezdir çanakkale
düşman pusu kurmuş çanakkale yollarına
korku saldı düşmanlara
cehennem ordusu sırada
geçilmezdir çanakkale
İsimsiz
Geceye Düşen Yıldız
Uzaklarda arayıp, yakınlarda kaybetmek
Bir kağnının sırtında yüzerek yaşamak gibi
Sular ardında kapalı taştan oluklar
Yolların çevresinde yorgun bir atmaca
Güz vurunca çarkını demir sarnıca
İçimde kelebekler zamana dökülürdü
Dem vaktini arayıp Mecnun gibi çöllerde
Nice gonca güller geçti dimağımdan
Adımın sensiz anıldığı zamanlarda
Mevsimlere uğrayıp , takvim yaprağından
Vakitsiz gecelerde bağışladım ismini
Gözlerin uzaktan gözlerime dokundu
Göğsüme saplanıp, kaderime vuruldu
Yasaksız geceler bağlanır şimdi
Sözcükler şiirlere hangi vakit bürünmüş
Kutupsuz çizgiler belirdi gözyaşlarımda
Soğuk bir nefesti içimde yayılan
Yaşamayı tatmak kırık parçalarda
Köprünün sonuna uzanan izler
Teslimiyet duygusu ruhun ön saflarında
Kusursuz bakışlarda yaklaştım sana
Masumane kelimeler döküldü dilden
Sayfalar uzanıp gecenin ışıksız yollarına
Bir kalemde yaşayıp yazdım hayatı
Sen kalbe düşen son kurşun izi
Göklerin mavisinde yüreklere dokunan
İçinde bir sır gibi sakladın bizi
Söylesene zamana sığabilir miyiz?
Renklerin uyumu tonundan belli olur
Rüzgarlar dünyaya kök salmak için
Gölgeler doludizgin adımlar salarken
Kayboldum şehrin karanlıklarında
Perdeler ardında güneş yüze görünmek için
Gözlerine dokunmak için uzanırdı ellerim
Buluştu yalnızlığın talihsiz sokaklarında
Umuda saplanıp yaşadım seni
Ellerini aradım şafaklara bürünüp
Dikenli yolların bodrum katlarında
Saklandım görüntülerin yamaçlara vurduğu
Sessizliğin hakim vurgunlarından
Uzun bir mektupta ismini bağışlayıp
Hatırladım yolun sonuna yaklaştığımı
İsimsiz
Afra
gözlerin gözlerime bakınca
bir hüzün oluştu içimde
sevdiğimi aldatıyorum diye
git dedim içinden kendi kendime
sevdiğime afra dedim
adını söyledim
elveda dedim
bana adı gibi
afra tafra yaptı
bana defalarca git dedi
içimde bir hüzünle
beraber gittim
aylar yıllar senelerce
ölmüş gibiydim
adını sayıkladım afra 'nın
beraber öldümk sevdiceğimle
İsimsiz
