Noldu be Aşk'ın yazarı
Kitaplara sığdıramadığın
O son cümleler ne oldu
Benim gibi aşk acısı çeken var mı?
Ey güzel söz yazarı benim gibi
Söz yazan var mı?
Neoldu türkü yazarı benim gibi
Türkü yazanı var mı?
Noldu duygusal şarkıların solisti
Benim gibi söyleyen var mı?
Noldu hasret çekenler
benim gibi özleyen var mı?
Noldu gözyaşlarım noldu
Benim gibi ağlayanı varmı
Noldu sevgilim noldu
Benim gibi SEVEN VARMI
Mücahit Gece
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
OYUNCAKÇI AMCA
(çokça oku )
Oyuncakçı amca,
Ne çok oyuncakların var;
Top, tank, tüfek, tabanca...
Gövdem titriyor,
Onlara bakınca!
Ne olursun oyuncakçı amca,
Bundan böyle bizlere,
Oyuncak tüfeklerin yerine,
Ak yelkenli bir gemi,
Bir de süslü bebekler getir;
Unutma emi?
Sonra oyuncakçı amca,
Senden aldığım tüfekleri,
Bozarak onlardan kuş yaptım.
Bana kızmazsın değil mi?
Abdülkadir BULUT
KARMA ŞİİRLER
sevginin adı anneymiş çocuklar
ama ben anne sevgisini az yaşadım
neden mi diye sorarsanız
annem ben 3 yaşındayken
vefat etti çocuklar
anne sevgisine doyamadan
giti gül gibi annem
onuda çok severmişim
babam söyledi.
bende hatırlıyorum annemi
ama hayal peres işte
herkes annesinin kıymetini bilsin
canım annem diyip sarılsınn
benle arkadaşlarım
alay ediyor
toplantılara niye gelmiyor mezardan çıkıp gelsin
diyorlar
ya böyle anne sevgisi
canım annem canımmm
Gönderen : seda şimşek
KARMA ŞİİRLER
Yokluktu, yoksulluktu Anadolu!
Bozkırın orta yerinde bir çocuk doğdu…
Adı Mehmet oldu.
O şehit oğluydu. Daha doğmadan yetim oldu!
Anası kaptı Mehmet’i, Koştu!
Tarlada ırgat oldu.
Eski bir yorgana sardı Mehmet’i, toprağa koydu.
Gün oldu meme emdi; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu, toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük bebek oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erer oldu,
Babasını sordu.
Dedi anası, şehit oldu!
Gövdesini toprak yaptı, vatana kattı!
Senin baban toprak oldu!
Mehmet’in aklı ermedi.
Babası nasıl toprak olurdu?
Gün geldi, Düşman Çanakkale’ye geldi.
Toprak! Dedi.
Mehmet’in yaşı on yedi…
Toprak benim babam dedi, vermem dedi!
Mehmet, Mehmetçik oldu.
Anası onu son kez doyurdu.
Koştu Çanakkale’ye, Mustafa Kemalin askeri oldu!
Gün oldu; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu toprak onun yatağı oldu
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük asker oldu!
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erdi, hatırladı,
Babasının gövdesini toprak yaptığını; anladı,
Babası nasıl toprak oldu?
Mehmet, Mehmetçik oldu!
Çelik oldu, duvar oldu, ÇANAKKALE GEÇİLMEZ OLDU!
Ateş kustu düşman, mermi kustu, bomba kustu…
Durdu Mehmet, çöktü dizlerinin üstüne.
Kan vardı göğsünün üstünde!
Alnını toprağa koydu,
Toprak kan oldu!
Yattı toprağın üstüne, kırk günlükken yattığı gibi…
Tuttu toprağı, kırk günlükken tutuğu gibi…
Mehmet toprak oldu!
Toprağa renk oldu!
Bitki oldu, yaprak oldu!
Bayrağa kırmızı oldu!
Gelin kızın halısında boya oldu, desen oldu!
Koyuna kuzuya çimen oldu, yün oldu, iplik oldu!
Ustanın elinde çanak oldu, çömlek oldu!
Aşığın dilinde türkü oldu…
İki yüz elli bin Mehmet şehit oldu!
İki yüz elli bin Mehmet toprak oldu!
Toprak bize VATAN oldu!
Fikret TUNÇ
KARMA ŞİİRLER