Benim Şiirlerim Sen Kokarsın Şiiri

Arka Bahçem

ARKA BAHÇEM
Benim arka bahçemdeki
Bütün çiçekler arkadaşlarım
Menekşe,sümbül, hanım eli
Varmıdır ki bunlardan güzeli
Nergiz,zambak gül daha ne demeli
Anemon, kardelen,akşam sefası
Oturdum bahçeme biraz da çay sefası
Yasemin,papatya,hanım çantası
Çiçeklerle muhabbetin tam ortası
Orkide, benjamin, Japon gülü
Kafeste bir hint bülbülü
Çiçeklerle muhabbet şahane
Kasım patı,kokulu sarmaşık
Bu günlerde kafam çok karışık
Kırmızı gül,sarı gül,begonvil
Sana aşığım sen de bunu bil
Lale, unutma beni çiçeği
Bahçemin cennet çiçekleri

Yaşar ERGİN

Yaşar ERGİN

Fâni Dünya

FÂNİ DÜNYA

Saçlarda beyazlar ,yaş kırkdokuz
Aslında bu Dünya da, bir var, bir yokuz
Ölüm arkadaş, azraille dostuz
Kısadır ömür,bir bakmışsın Dünyada yokuz

Sevdiğine iyi bak, belki bu Dünyada yolcu
Seni sevmişti inan,yüreğinde bir acı
Son nefesimizde, Allah kelamı
Sen nasip et cennet selamı

Mezarımı taştan yapmayın, toprak olsun
Mezar taşım tahtadan olsun
Karışsın gitsin, mazi olsun
Üzerinde sümbül, gül, Lale olsun

Yaşar ERGİN

Yaşar ERGİN

Dost

Dost dediğin, sen fakirsen o zengin, o fakirse sen zengin, ayrımı yapmayan
Dost dediğin, ne olursa olsun unutmayan,
Dost arayıp soran, uzaklarda olan, yakında olan,
Dost’u arkadaş dan , budur farklı kılan.
Dost yoktur, arkadaş çoktur, etrafında hep yanında bulunan.
Dost azdır, mumla aranılan, iyisi bulunamayan.
Dost azdır, bir elin parmakları kadar olmayan.
Dost, dostunu arayıp hal hatır soran,
Dostların ayrı ayrı hayatları olsa da, bu gök kubbe de aynı havayı soluyan.
Dost koşarken değil, düştüğüm de yanım da olan
Dost unutulduğun da, aranmadığın da, kahrolan.
Dost, Dostum, olduğun da ölene kadar bakii kılan.
Dostluktur benim için as olan, gerisi külliyen yalan.

Yaşar ERGİN

Yaşar ERGİN