İş yerimiz küçüktü usta, patron, çıraklar,
Şahsım dahi çalışır on beş saat kadar…
Tabi ki biz çırağız ustanın yanındayız,
Garsonlar patronlar var ne derlerse yaparız…
Dedik, iştah kesildi hep aynı yemeklerden,
Bezelye pişirelim hem onu özlemişken…
Dedi, pişirmeliyiz çoktandır yemiyoruz,
Elemanlar doymalı, hemen pişiriyoruz…
Yemek hazırlanırken misafirimiz geldi,
Çok uzaktan tanıdık bizi ziyaret etti…
Dedik, yemek yiyoruz açsanız buyurun,
Dedi, hem de ne açım bize de bir kap koyun…
Adam memnun ayrıldı bezelye yemeğiyle,
Kereste patronuydu ayrıldı temenniyle…
Aradan beş ay geçti dedik, ne pişirelim?
Elemanlar acıkmış menü düzenleyelim…
Bezelye olsun, dedik kararımız kesindi,
Baktık yine misafir aynı esnaf denk geldi…
Hemen içeri aldık yemek yiyoruz, dedik,
Koyduk bir tabak yemek afiyetle yedirdik…
Aradan zaman geçti dedik, olsun bezelye,
Yine aynı misafir geldi yemek yemeye…
Dedik, olmaz buyurun yemek üstünesiniz,
Dedi, bıkmaz mısınız hep bezelye yersiniz…
Dedik, bu tevafuktur sizlere denk geliyor,
Yılda iki kez belki bezelye az yeniyor…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Uyanın artık yeter yine Ramazan geldi,
Bari kapıyı açın Ramazan sinirlendi…
Ramazan’ım hoş geldin kusurumuza bakma,
Kapıyı geç açsak da aman sakın darılma!
Hayırdır bu erken vakit buyur gel içeri gir,
Yine annen ne ister tepsi mi verecektir?
Ha şu boş çuvalı da al belki lazım olur,
Eleği de gönderin gerçi işimiz yoktur…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mecbur kaldım diyorsun, bari merhametli ol,
Kobaylar da can taşır, her cana saygılı ol...
Rab'bim hürmet edecek, sen hürmet eder isen,
Merhamet iyiliktir, etmesini bilirsen...
Lâfıma da hiç kızma, şahsım veterinerdir,
Bu işin bilincinde, Rab'binin izindedir...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Bencillik, egoistlik herkes mal biriktirir,
Rab'bimiz önemsenmez merhamet yok gibidir...
Yarın düşünülmüyor Dünya'yı düşünmekten,
İbadet lafta sözde Rab anılmaz yürekten...
Rab'bin rızası için maneviyat lazımdı,
İnançlar zayıflıyor inanan da kalmadı...
Rab, neyi emretmişti Rab, neyi men etmişti,
Kargaşalar cabası, kul ihanet etmişti...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK