Bir Ateş Yak Şiiri

Fecr Zikriyatı

-1-

Mahcup bir güfte asılı fecre
Deniz kayalıklara vuruyor kendini
Aşüfte gül soyunuyor dikenlerinden
Hatıraları kemiriyor zaman
Birazdan kader denen gardiyan
Tutup kulaklarımdan beni
peşkeş çekecek hayata

-2-

Teselliler uyuşturmuyor neşter yaralarını
Gülüşmeler sönümleniyor zamanın sinesinde
Çığlık çığlığa bir sessizlik
İsyan vakti lâkin
Beynin gri hücreleri bile yasaklı
Kendi yankısında boğuluyor hayat

-3-

Dudaklarım dualar serpiyor geceye
Korkmak ve umut etmek
Kaderle güreşmektir hayat
Alt alta üst üste
Ben yenilmeye doymayan pehlivanım
Baştan olsun derim her seferinde

-4-

Tütsülenmiş anılar zulamda
Müebbet hapsolmuşum hayata
Beynimde ezeli bir doğum sancısı
Yalanım yok ehlikeyifim
Bilerek bozdum pusulamı
Sızıyorum kendimden
Başlıyor gece gibi bende de
Yok oluşun acısı

Murat Halıcı
(Şiir Resitali Kitabımdan)

Murat HALICI

Bir Ateş Yak

Içimde bir ateş yak
Ne varsa getireyim yanması gereken
Madem ki gözlerin çakmak çakmak
Içimde bir ateş yak
Dumanı simsiyah

Tanrı misafirisin hep bana
Sırtımda gurbetimi taşırken
Birde parca parça sen
Saçının kokusu sinmiş ellerime
Bir infaz çizen kaderime
Hiç soğumayan
Daima sıcak
Hiç beklenmeyen bir anda aniden
Şakaklarıma sıkacak

Bir ateş yak yangın gözlerinle
Külüm kalırsa utanmalıyım
Madem ki sözlerin öylesineydi
Gözlerin tuzak
Bütün dizeler ölü şimdi
Duranda yansın içimde seferide
Avuçlarımdan dökülsün dualarım
Titreyen bir şafak kalsın geride

Murat Halıcı

Murat HALICI

Prematüre

Bir yıldızın asık suratı yapışmış penceremin buğusuna
Gece leylak kokusunu sürmüş yine
Dolunay çekiyor ruhumu kendine
Bir şiir daha anlatmaya çalışacak seni yeniden
Aciz
Yetersiz

Söz ustası ben
Anlatamayacağım seni yine
Belki lügatlerde olmayan bir şeyler var sende
Belki kelimeler eskidi artık
Belki de
Bırak anlatmayı
Anlayamamışım bile seni

Sığmasan da cümlelere
Bir şiir daha doğacak birazdan
Prematüre

Murat Halıcı

Murat HALICI