Sular yanmadı.
Soğuk değil.
Gece.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Onu aradı
Kendini aradı
Kendine soramadı
Kendini
Aradığı kimdi?
Kendini arayan.
Yine de kendini aradı hep.
Boşluktu kendi.
Elleri vardı.
Bakıyordu.
Ayakları vardı.
Gözleri.
Bedendi.
Kendi bedende bir ruhtu.
Bir dalga gibi.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yaz gelir karaya.
Yıldızlar açılır.
Gökler beyazlanır.
Saçlar beyaz.
Doğadandır insan yaş alır.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Sen Hatice ana.
Kemal baba.
Müzeyyen abla.
Ali kardeş.
Nuran bebe.
Gözün yaşlı bir gecede.
Topyekün cephede.
Işıklarla kararan bakışlardan
Vurdukça tene ağır silahlarda hüzün.
Korkundan şüphemiz yok.
Karanlık dumanda heykeller.
Hepsi bu.
Savaştan kalan.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN