Biraz susmak lazım biraz ölmek
Yaraya tuz atmak ayrılmak biraz sevgiliden
Tek başına ıslanmak yağmurlarda
Ve selama durmak bulutlara
Güvercinlere yem dökmek
Su vermek kedilere
Denizlere kıyı olmak gerek biraz
Gülde kırmızı nilüferde mavi
Yedi gün yedi kez öpmek ebem kuşağını
Bir çınarın gövdesine çizmek gözlerini
Boynuma kollarını sarmak
Dumanında yakmak gemileri
İsimsiz şiirlere çakmak imzayı
Biraz delirmek gerek
Yanaklarına nokta koymak mısralarda
Aşkını bir bıçağın kınına
Mektubu kirpiklerinin ucuna
Yazmak gerek biraz
Ömrümden ömür kapından nefes çalmak biraz
Tutup avuçlarından umudu
Sürmek gerek gözlerime
Yastık yorgan yapmak saçlarını
Sürmek gerek düşlerime
Biraz susmak biraz ölmek lazım
Haydar Şahinbay
Haydar ŞAHİNBAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Eğer aşıksan;
Keskin bir ustura ağzıdır zaman
Ne zaman nefes alsan yar gelir akla her zaman.
Dengesizdir işte o an
Bir de kafan darmadağın
Birazcık aklı olan karanlığı demler
İçer sabah akşam vay aman aman....
Haydar Şahinbay
Haydar ŞAHİNBAY
Her gece,
Yalnızlığın ortasında
Dört bir koldan
Bakıyorsun bana
Un ufak oluyor gölgeler
Sarmıyorsan,
Karanlığa beyazı
Nedir’ diye sormam
Eşiğimden içeri,
Sızmanın sebebi
...
//H.Şahinbay//
Haydar ŞAHİNBAY
Sonra susmayı öğrendim
Ve alışmaya her şeye
Deli sözcükleri gömmeyi öğrendim
yüreğimin matemine
Kesmeyi cümleleri orta yerinden
En öfkeli anımda yutmayı heceleri
Küfrü ıslatmadan kurutmayı
Sessiz fısıltıları öğrendim
Rüzgarın denize esen boğumlarında
Gürültülü yalnızlıklarda,
kulaç atmayı öğrendim en okkalısından
Ve görmeden bilmeyi
Sona varmadan inmeyi öğrendim
Her kalabalıktan
Sustum yağmur yağdı
Sustum gece açtı yıldızlar
Ben yokluğunda avunmayı öğrendim
Yer çekimine inat
Düşürmeden göz yaşımı masaya
Ağlamayı öğrendim içeriden
Özlemeyi külünden tutuşturarak yangını
Yanmayı öğrendim bir daha ölmemek için
Bırakışlarını en sevdiklerimin
Ben bende sustum
Sustukça söz oldum ben bedende
Görmeden en büyük acıyı
Dünyanın bir yerinde
Acıya hiç demeyi öğrendim
Düşünce baş üstü bir tenhada
Salıncak kurmayı öğrendim beyaz kağıtlardan
Ve tutup parmaklarımdan umudu öğrendim
Avuçlarımda biriktirirken mektuplarını
Sonra üşümeyi
Ve uçan kuşlardan medet ummayı
İçimde dertleri istif ederken gülmeyi
Öğrendim işte her piçliği
Şiir yazmayı öğrendim
Yüklemsiz mısraları sıkarken yumruklarımda
Ve ben seni öğrendim
Ayrılırken bıraktığın ayak izlerini sevmeyi
Her yaradan bir merhem öğrendim bilmediğim
//h.şahinbay//
Haydar ŞAHİNBAY