Bülent Tüsen Kısa Şiirleri 43 Şiiri

Bülent Tüsen Kısa Şiirleri 43

Ah O Gözlerin
Ah o gözlerin hüzünlüyken bulutlu.
Kızgınken şimşek.
Mutluyken güleç.
Şakacıyken şaka dolu.


Vatan
Sevgilim.
Gel dürüst olalım.
Bakalım işçilere.
Onlar olmadan.
Vatan vatan mıdır?
Vatan işçi ile yücelir!


Günü Işırken
Gönül gül.
Güneşin hasretiyim.
Senin serin.
Günden ışıyan.


Açık Açık
İsimsiz bir gecedeyim.
İsimsiz bir şehre iniyordun.
Güzel bir sözcük seninle.
Yaprağa gül dökülür.
Çocuklar gezinir şehirlerde.

Sızar türküdür bakışlarında büyüyen.
Açık açık.


Cep
Korkuyla yaklaşırdım Babamın
pantolon ceplerine
çocukluğumda
kızacağından korkar
çekinirdim


Annem
Elinden tutardım hep Annemin
Çocukluğumda
Küçük bir çocuğun ihtiyacı
Olur
Sarardı beni.


Boya
Sen dudaklarını boyadıkça.
Boyanıyor dünyan.


Zor
Yaklaş çiçeklere.
Öp bir bir hepsini.
Biliyorum zor.
Tek tek öpmeler.


Yaşamak
Yaşamak sanattır.
Yaşamak Tanrı'ya saygıdır.
Bilirsin sen.
Sevgilim.


Aşk Konsolları
Kırılan bir şehir var gözlerimde.
Aşk konsolları pervane külde.


Yaprak Yaprağım
Yaprak yaprağım.
Gözlerinde.


Güneş Saati
Özlüyorum.
Gözlerim güneş saati.


Sevmek
Sevmek bir hatıra gibi.
Gözlerinde.


Gözlerim Doluyor
Gözlerim doluyor.
Gördükçe gözlerini.


Sanki
Sanki sevgilim çıkacakmış gibi kaldırımdan.


Emek
Tutamazsın
Alınterini
Göremezsin
Emekler denizine dökülen damlalarını


Özgürlük Kol Gezecek
Özgürlük
Kol gezecek
Sokaklarda
Geçecek
Gönlün
Sevgin


Onlar Çiyanlar
Onlar çiyanlar.
Onlar aç gözlüler.
Vicdansızlar.
Onlar ekmeğimizin düşmanı.


Kimbilir
Yüreğim senin yüreğinin yanından geçiyor.
Aklın nerede kimbilir?


Sar
Beni al.
Ellerinde tut.
Sar sar.


Kar
Kar yağıyor gözlerime.
Her çocukluğumu andığımda.

.
Kir
Yerlere atıyor
İzmarit
Çöpünü
Her
Seferinde
Hava aldığı
doğayı düşünmeksizin.

Akciğerlerini kirlettiği yetmiyormuş gibi.


İşte
İş.
Emek.
Yemek.
Ev.
Isınmak.
Eğlenmek.
Düşünmek.
Spor yapmak.
Haksızlığın olduğu yerde.
Yaşamın.
Hakkını savunmak.

İşte.
İnsan.


Özgürlük
Özgürlük
Tüm canlılara
Kutsal
Armağan.


Baba Nasihatı Dinlemeyenin Şiiri
Dinlemedik babamızı der çocuk.
Ölüyoruz aç.

Bülent Tüsen

Bülent TÜSEN Şiirleri