Geceyi kırarken.
Mecburluğum.
Uçar özgürlüğe.
Soğuk rüzgarın.
Kalemler.
Yazar haneyi.
Gezerken.
Issız sokakları.
Öderim.
Çocuklarımın.
Tatlı.
Ekmeğindeki gülüşü.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Ah
Ah o çok sevmek o değer verdiğin insanı.
Sonunda hâyâl kırıklığı.
Kitaplarım Canım
Kitaplarım canım.
Doğu
Suda estirir rüzgar dalda gülü.
Suda çağlayan sesleri.
Ten
Yaprak gibisin ten.
Günün ardından büyüyen.
Çocuk resimli.
Oyunlardan.
Güneşe atları gören.
Ben
Ben şair derinlerde yürüyen Allah dostu.
Terbiyesiz
Kendisinde istediği gibi davranma özgürlüğü gören.
Öyle Bir Dünya İsterimki
Öyle bir dünya isterimki.
İnsana dürüstlük,insana saygı olsun.
Garip Gönlüm
Gönlüm garip.
İstemem böyle insanlık.
Hep kendini düşünen.
Dolu
Dünya yavşak dolu.
Sigara ve Dumanlı Bağ
Sigara ve dumanlı gece.
Geniş ovalara dağılan yapraklı üzüm bağları.
Elma
Bir aynanın kör noktasındasın.
Yaz otları dağılıyor.
Elmaların sulu gözlerinde.
Çocukluklar.
Çağırıyor.
At
At fırtınada kopmuş.
Kayışlarından.
Kişniyor.
Yarı dudaklı gitmelerle.
Bir Taksi
Bir taksi umudum olur.
Senin yerine.
Gör
Sen yorulmak nedir bilir misin?
Yazar olda gör.
Bülent'in Çocukluğu
Ömür ve gece kısalmış saatler.
Geçmeyen çocukluk.
Pazar
Kısa bir film gibi yüreğin.
Babamın Öğüdü
Uçan kuşun kanadını kırma.
Kırıcı
Ne kadar kırıcısın.
Rüzgarın Yaptığı
Rüzgar yüzüme değiyor.
Uyuyorum.
Rahatlıyorum.
Yanımda
Cennet ufuklarımda.
Melekler yanımda.
Korkuyu Yenmek
Tekrar yanıp,dirileceksek.
Niye korkuyoruz o zaman?
Korkacak bir şey yok ki...
Sonhabar Görüntü
Zaman sonbahar gibi bugün.
Ağustos sonları.
Sonbahar görüntülerinin ilk izlenimlerindeyim.
Dağlar
Dağlar ülkemin dağlarında.
Askerlerin savaştığı.
Edemez
Saygıyı anlayamadığında.
Çoğul edemez.
Dünyada.
Düşer
Yaşam kaliten düşer.
Saygısız insanlardan.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Geceyi kırarken.
Mecburluğum.
Uçar özgürlüğe.
Soğuk rüzgarın.
Kalemler.
Yazar haneyi.
Gezerken.
Issız sokakları.
Öderim.
Çocuklarımın.
Tatlı.
Ekmeğindeki gülüşü.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Rastlantı değildi.
Yanaştı, oturdu deniz kenarına.
O senki rüzgarın puslu gününde.
Bir İstanbul kokusu alıp götürdü.
Gözlerini.
Vapurlar çiçek kokusudur.
Sahil boyu gece ürküyordu.
Sokaklarda.
İnsan gülüşmeleri.
Yalnızlık.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Çocuğum olmuyordu.
Kuma oldun benim yerime.
Biraz olsun sularını serptin evimize.
Ağlıyordum oysa susarak ardından.
Sessiz gelenlerin.
Nereden bilebilirdim ki?
Çocuğumun olamayacağını.
Dünyam bildiğim evimde.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN