Ne zaman bir yağmur yağsa
Zarif adımlarla geçiyorsun
Yüreğimin orta yerinden
Biliyorum,yağmuru sevmiyorsun
Derin bir uykuya dalıyor şehir
Sen kaşlarını çatınca rüzgara
Usulca yıkılıyor etrafımdaki duvarlar
Sular örtüyor acısını yerin
Yağmurdan bir ev kuruyorum saçlarıma
Balkonunda mor sarmaşıklar
Ay doğarken söylenecek serenatı bekler
Ne zaman geçsen yüreğimin kıyısından
Yolunu şaşırıyor bütün gemiler
Yaşamak karaya vuruyor sen susunca
Gözlerinin ışığına koşuyorum
Bir denizcinin fenere koştuğu gibi
Daha ilk adımda sana çıkıyor yolum
Kimsenin bilmediği bir şarkı söylüyorsun
Bir yağmur atlası geçiyor içimden
Anlıyorum ki meczup bir kâşifim yeryüzünde
Her adımda bir güzelliği yaşayan
Ve yaşadıkça kendini bulan
Deniz kabuğu toplayan çocuklar gibi mutlu
Tuvalini lime lime eden Dorian Gray kadar
Çaresiz….
Deniz kabuklarından bir ev kuruyorum o zaman
Bahçesinde binlerce çingülü,hanımeli ve mor leylak
Ve bir şarkı…Sonsuza kadar sürecek bu yağmur.
Ay doğmayacak/Senin aydınlığına emanet yeryüzü.
HİMMET KARATAŞ
KARMA ŞİİRLER