Nasıl harp,
Nasıl bir savaştır Çanakkale?
Şu gelen ordulara bakın hele!
Geçmek için Çanakkale’yi,
Son sistem donanmayla
Geliyor düşman askeri,
Yığılmış da yığılmış,
Haçlılar küçücük bir karaya,
En büyük darbeyi
Vurmak için İslâm’a,
Gelmişler bir araya,
Sarf ediyorlar bunun için,
Arsızca bir gayret,
Bu millet şehit olur,
Gazi olur da teslim olmaz,
Anlayamamışlar hayret!
Ne vahşice bir saldırı,
Sanki yitirmişler insanlığı.
Adı medeniyet,
Hakikatı deniyet,
Arıyorlar rezaletten mürekkep
Zillette izzet,
Lisanlar, simalar farklı olsa da
Gayeleri bir, bu elbet!
Sineye değil, tüm bedene dolmuş
Asırlardır biriktirdikleri kinleri,
Mermi olmuş, top olmuş,
Terk ederek gelmişleri inleri,
Güya yıldıracaklar müminleri,
Ufukta şimşekler, yıldırımlar
Birbirini kovalar,
Toplar, bombalar,
Mehmetçiğimin göğsünde patlar.
Nefis, nefis
Nefes, nefes
Çanakkale ölüm saçar,
Lağım lağım,
Adım adım,
Mevt insana kucak açar.
Ölüm haykırıyor yer,
Ve ölüm yağdırıyor gök,
Ey hain, kalleş er!
Ve ey hayasız, necis el!
Kolaysa gel,
İmanı Mehmetçiğimin
Yüreğinden sök!
Yerden ordu,
Denizden donanma,
Ve havadan sayısız uçakla
Kusuyor Haçlı içinde ne varsa,
Yılar mı Mehmetçik?
Kalbindeki imanla,
Koşuyor şehadete,
Bu büyük ihsanla.
İşte bu nesl-i Kur’an,
Biliyor ne demek vatan,
Yerleşmiş yüreğe hakiki iman,
Bedir yeniden sahneleniyor sanki inan.
Baksana nasıl uçar?
Eller, gözler
Kulaklar, ayaklar
Kollar ve başlar
Şahit bu ruha dağlar, taşlar
Hak deyu uçan kuşlar,
Yalnız rükûda eğilen başlar.
Ey hak davanın eri,
Ey Muhammed neferi,
Sen feda ettin kendini,
Ne şerefli kanın var ki,
Bayrağa verdi rengini,
Sen ki göğsünü siper ettin.
Atanı üzmedin,
Vatanı çiğnetmedin,
Ezan dinmez dedin,
Bayrak inmez dedin,
Allah için can verdin,
Gül kokulu Resûl’e erdin,
Bu vatanı bize emanet ettin,
Emanetin emin ellerde bilesin.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ey yalana, gıybete
Tutulmuş nefis!
Ey iftira, alayla
Bozulmuş nefis!
Bilmez misin sen?
İşitir her dediğini Semi’.
Ey gözleri haramdan
Yorulmuş nefis!
Ne diye seni gaflet bürür?
Bilmez misin sen?
Hakk-ı Basir her şeyi görür.
Ey dünyaya aldanan
İsyankâr nefis!
Görmez misin sen?
Adım adım yaklaşan,
Ağuşunu açan
Kabir seni bekliyor.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Ey nefis!
Gel etme gurur!
İbadettedir asıl onur.
Kulûb bulur,
Zikrullah ile huzur.
Aldanma kesrete,
Hepsi yok olur.
Bak, dinle âlemleri!
Hepsi vahdet okur.
Saltanat dediğin,
Bir gün yok olur;
Sultan da halk da,
Mevtle bir olur.
Zengin de fakir de
Kabre konulur.
Sorgudan muaf olan yoktur;
Şahidimdir işte ehl-i kubur,
Şahidimdir aşkla dolu sudûr,
Edeceğiz Mahşer günü zuhur.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Ve tüm yıldızların işaret ettikleri,
Ve tüm âşıkların anlattıkları,
Ve tüm kuşların zikrettikleri,
Ve tüm mahlukatın “Yâ Ehad!” dedikleri,
Sen’sin Yâ Rabbel Âlemin.
Ve her bir mahlukun,
Gerek kálen,
Gerek hâlen,
Yalvarıp durduğu,
Sen’sin Yâ Rabbel Âlemin.
Ve kentilyonlarca yıldızları,
Ve milyarlarca galaksileri,
Ve milyarlarca gezegenleri,
Boşlukta durduran, aşkınla döndüren
Sen’sin Yâ Rabbel Âlemin.
Ve her kış mevsiminde,
Hayat verdikten sonra,
Yeryüzünü öldüren,
Yaprağıyla, toprağıyla
Müthiş bir kabristana çeviren,
Sen’sin Yâ Rabbel Âlemin.
Ve her bahar mevsiminde,
Ölümünden sonra,
Yeryüzünü dirilten,
Yaprağıyla, çiçeğiyle
Ve meyvesiyle haşreden,
Sen’sin Yâ Rabbel Âlemin.
Ve ben görüyorum ki,
Kıyamet anında,
Dilediklerinden gayrı
Her şeyi öldüren,
Ve din gününde tekrar dirilten,
Sen’sin Yâ Rabbel Âlemin.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN