Eğitim Sitesi

Çanakkale Şehitlerine Şiiri

Çanakkale Şehitlerine

Şu Boğaz Harbi Nedir?

Var mı ki dünyada eşi?



En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,



Tepeden yol bularak geçmek için Marmara’ya



Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya,





Ne hayasızca tahaşşüd ki ufuklar kapalı!



Nerde-gösterdiği vahşetle “bu: bir Avrupalı”



Dedirtir-yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi



Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yahut kafesi!





Eski Dünya, Yeni Dünya bütün akvam-ı beşer



Kaynıyor kum gibi, Mahşer mi, hakikat mahşer.



Yedi iklimi cihanın duruyor karşında,



Osrtralya’yla beraber bakıyorsun ; Kanada!





Çehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk.



Sade bir hadise var ortada : Vahşetler denk.



Kimi Hindu, kimi Yamyam, kimi bilmem ne bela...



Hani tauna da zuldür bu rezil istila...





Ah o yirminci asır yok mu, o mahluk-i asil,



Ne kadar gözdesi mevcut ise hakkiyle sefil,



Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;



Döktü karnındaki esrarı hayasızcasına,





Maske yırtılmasa hala bize affetti o yüz ...



Medeniyet denilen kahbe, hakikat yüzsüz.



Sonra mel’undaki tahribe müvekkel esbab,



Öyle müthiş ki: Eder her biri bir mülkü harab.





Öteden saikalar parçalıyor afakı;



Beriden zelzeleler kaldırıyor a’makı;



Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;



Sönüyor göğsünün üstünde o aslan neferin.





Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,



Atılan her lağımın yaktığı: Yüzlerce adam.



Ölüm indirmede gökler, ölü püskürtme de yer



O ne müthiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer...





Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,



Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.



Saçıyor zırha bürünmüş de namerd eller,



Yıldırım yaylımı tufanlar, alevden seller.





Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,



Sürü halinde gezerken sayısız tayyare.



Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...



Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!





Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;



Alınır kal’a mı göğsündeki kat kat iman?



Hangi kuvvet onu, başa, edecek kahrına ram?



Çünkü te’sis-i ilahi o metin istihkam.





Sarılır, indirilir mevki’-i müstahkemler,



Beşerin azmini tevkif edemez sun’-i beşer;



Bir göğüslerse Huda’nın edebi serhaddi;



“O benim sun’-i bediim, onu çiğnetme” dedi.





Asım’ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:



İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek.



Şuheda gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...



O, rukü olmasa, dünyaya eğilmez başlar,





Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,



Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor!



Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!



Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.





Ne büyüksün ki, kanın kurtarıyor Tevhid’i...



Bedr’in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi.



Sana dar gelmeyecek makber’i kimler kazsın?



“Gömelim gel seni tarihe”desem, sığmazsın.





Herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab...



Seni ancak ebediyetler eder istiab.



“Bu, taşındır” diyerek Ka’be’yi diksem başına;



Ruhumun vayhini duysam da geçirsem taşına;





Sonra gök kubbeyi alsam da, rida namıyle;



Kanayan lahdine çeksem bütün ecramıyle;



Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;



Yedi kandilli Süreyya’yı uzatsan oradan;





Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına;



Uzanırken, gece mehtabı getirsem yanına,



Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;



Gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem;





Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...



Yine bir şey yapabildim diyemem hatırına.



Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,



Şarkın en sevgili sultanını Salahaddin’i,





Kılıç Arslan gibi iclaline ettin hayran...



Sen ki, İslam’ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,



O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;



Sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;





Sen ki, a’sara gömülsen taşacaksın... Heyhat,



Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat...



Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,



Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber.



MEHMET AKİF ERSOY

Öğrenci Şiirleri Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Öğrenci Şiirleri Şiirleri:

Mevsimler

MEVSİMLER RENGİDİR DÜNYAMIZIN

CANA CAN KATAN YANIDIR.

HEPSİNİN İÇERİSİNDE

İLKBAHAR BİR BAŞKADIR.



ÇOCUKLAR NEŞEYLE DOLAR

DENİZE KUMA KOŞAR

KUMDAN KALELERLE

YAZIN TADI BAŞKA ÇIKAR.



SARI SARI YAPRAKLARLA

ÖRTÜLÜDÜR YERYÜZÜ.

YENİ BİR HAYATI GİZLEMEKTE

GÜZELİM GÜZ GÜNÜ.



BEYAZ BEYAZ PAMUKLAR

İNİNCE GÖKTEN YERE

KARDAN ADAMLAR ÇIKAR

TOPRAKTAN YERYÜZÜNE.



İŞTE BİZ MEVSİMLERİZ

HER BİRİMİZ ÖZELİZ

HANGİMİZE TAKILSAN

MUTLULUĞA GEBEYİZ.



ZEYNEP GÜNEY

Öğrenci Şiirleri

Değersizlik

Söyle içinde kalmasın

Dök ki için boşalsın

Karşındakini üzücem diye düşünme..

Zaten o seni çoktan üzmüş

OnlARı söylerken bak ki gözlerinin içine

Bari bu sefer yalan olmasın

Eğer deseyi sana açkca

Anlardın onun derdini

Şimdi söylüyorum herşeyi

Bakıyorum gözlerine

Anlıyorum gerçketen kıymet bilmez.



Binnur Fenci 5\A

Öğrenci Şiirleri

Hüzünden Sevgiye

HÜNGÜR HÜNGÜR AĞLADIĞIMIZ

O GÜNLER

ŞAHİDİMİZ GÖKYÜZÜNDEKİ BÜTÜN YILDIZLAR

ÇATTI GELDİ AYRILIK ZAMANI

ÖNCÜLÜĞÜMÜZ OLDU SAYGI VE SEVGİMİZ

RUHUMUZLA GÜZEL GÜZEL SEVDİK

ÜSTÜMÜZE YIKILAN MAHSUM YILLAR



FEYZA ZEYTİNCİOĞLU

FETHİYE YUSUF İZZET GÖKÇE İ.O

Öğrenci Şiirleri

Çanakkale Şehitlerine Şiiri