Çocuk
Oyun oynuyordu çocuk savaştan arta kalanlarla.
Bir zamanlar savaşın olduğu yerde.
Bilmiyordu oynarken patlayan şeyin ne olduğunu.
Dokunmaması gerektiğini bilmiyordu.
Ölmeden önce.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
An
An garip ve sessizlikte.
An çocuklukta.
An her andan.
Savaş gökyüzünden.
Mermiler atıyorlar.
Çocuklar kalıyor.
Yıkılan evlerin altında.
Çocuklar acı çekiyor.
Can çekişiyor.
Ölüyor minicik.
Ne olduğunu bilemedi.
Bilemeyecek.
Kim?
Kiminle?
Savaş ettirildi.
Sonra kendi çocuğuna sarılacak.
Savaşa dur demeyen.
O çocuklar aynı dünyaya doğduğumuz.
O.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Körleşmiş
Torpil yapıyorlar onlar.
Seni görmüyorlar.
Taş kalplerinde.
Ayna yok.
Bakamazlar.
Bakmak istemezler.
Körleşmiş kalplere yaşıyorlar.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Kalleş
Bizi kandırmaya çalışan
Yaşı ilerlemiş olmasına rağmen
Ruhunun olduğunu farketmemiş
Kalleş, düzembaz
Yaratılmışlığından utan
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN