Cumhuriyet Çocuğu
Bir bayrak dalga dalga
Eserse özgürce üstünde
Esenlik ve barış her kentinde köyünde
Ağıtlar bitmişse şarkında ,türkünde
Akıp gidiyorsan gemilerde, trenlerde
Yavrum sen cumhuriyet çocuğusun
Umutlar, sevgiler üstünde savrulsun..
Tarlalarında başak başak
Dolup taşmışsa bereket, bolluk
Kaderinden çıkmışsa yokluk, yoksulluk
Çeşmelerin akıyorsa oluk oluk
Fabrikalarında yoksa dur, durak
Yavrum sen cumhuriyet çocuğusun
Bilgiyle, erdemle açılsın her yolun…
Kadın erkek omuz omuza her yerde
Kurtulmuşsan cehaletten karanlıktan
Haberin yoksa ayrılıktan gayrılıktan
Bölebiliyorsan birazcık sofrandaki azıktan
Coşku duyuyorsan nöbetteki askerde
Sen cumhuriyet çocuğusun yavrum
Onun için adını Egemen koydum…
Veli Aykar
Denizli, 29.Ekim 2007
Veli AYKAR Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Cumhuriyet Ağladı Öğretmenim
Cumhuriyet ağladı bu yıl öğretmenim
Uzandıkça şanlı şehitlerim
Ağladıkça bağrı yanık annelerim
Kucakta kalmış yetim bebeklerim
Cumhuriyet ağladı bu yıl öğretmenim.
Ulusum karaları bağladı öğretmenim
Hani kapanmıştı tekke, zaviye
Atılmıştı kara çarşaf ve peçe.
Ve elim kolum bağlı niye,
Nerde tam bağımsız Türkiye ?.
Cumhuriyet ağladı bu yıl öğretmenim.
Acılar yürekleri dağladı öğretmenim.
“Demir ağlarla örmüştük ana yurdu” (1)
Göllerim ,ırmaklarım niye kurudu ?
Ormanlarım yandı,bitti, kül oldu.
Ata’nın gösterdiği yol bu muydu ?
Cumhuriyet ağladı bu yıl öğretmenim.
Feryatlar sokaklarda çağladı öğretmenim.
Veli Aykar
Denizli, 29 Ekim 2007
Veli AYKAR
Şiir Ve Türkü
Ne zaman şiir şiir diye tuttursam ;
İçimde kaynar bir türkü pınarı !
İnim inim inleten şu dumanlı yaylayı,
Sipsi sesiyle gezerim köy köy sılayı.
Çeker beni kendine derinden, derinden,
Kalem düşer elimden,
Döner başım sarhoşum !..
Mor dağlar kıvrım kıvrım uzar,
Akar gölümde deli çaylar ,
Gelincik çalkalanır ovalar !
Açan çiçeğin, öten böceğin
Sesini duyar gibi olurum…
“Allı şalvarını sürüyen gelin,”
Gider ardın sıra kaybolurum !..
Ne zaman şiir şiir diye tuttursam ;
Dedemden kalma bir gurbet havası
Erzurum yaylada kar olur,
Aydın’da sıcak toprağa diz vurur !
Üsküdar’da bir mendil dolusu lokum,
Çanakkale’de aynalı çarşı,
Denizli’de öten çil horozum !
O öttükçe bölünür uykum…
Ne zaman şiir şiir diye tuttursam ;
Silifke’de Aslı Yok Yaylası,
Karadeniz’de omuz omuza horonum…
Başak başak Harran Ovası,
Başımda Mihriban’ın umarsız sevdası,
Ayrılıktan gayrı zor ne var?
Çıkıp yücesine Ağrı’nın
Ankara’nın taşına bakarım…
Fırat’ta dağ, tepe coşkun akar,
Tuna boylarında durulurum…
Rumeli’den Hazar’a kadar
Türkü türkü savrulurum !..
Ne zaman şiir şiir diye tuttursam ;
Narası kulağımda koç Köroğlu’nun,
Heybesi omzumda derviş Yunus’un,
Aşk deryasında yunsam ,arınsam…
Düşlerimden çıkmaz ki Karacaoğlan,
Kavgalarda bir asi Pir Sultan,
Veysel ile “dost dost diye” ağlasam,
Mahzuni ile son noktayı bir koysam !..
Ne zaman şiir yazmaya otursam;
Kırılır kalemim ,tutmaz elim.
Deliyim,divaneyim, bir garip Veli’yim
Aslı’sını el almış yanık Kerem gibiyim,
Boğazımda düğümlenir dizelerim,
Yol yordam bilmez , bir hoş olurum…
Denizli ,05.01.2006,
Veli AYKAR
Karakalem
“Dünyanın en etkili silahına…”
Ben bir kara kalemim,
Tutunca minik elim,
Sevincimden titrerim.
El yazar, ben kayar giderim.
Sevgi benim, saygı benim…
Ben bir kara kalemim,
Tutunca minik elim,
Önümde beyaz defterim,
Uzadıkça çizgilerim,
Bilgi benim, erdem benim…
Ben bir kara kalemim,
Tutunca minik elim,
Defter benzer tarlaya,
Tarla dolar başakla,
İş benim, emek benim…
Ben bir kara kalemim,
Tutunca minik elim,
Çalınca zili okulun,
Her köşesinde yurdun,
Barış benim,dostluk benim…
Ben bir kara kalemim,
Tutunca minik elim,
Atatürk gülümser bize,
Edirne, Van, Rize
Vatan benim, bayrak benim…
Denizli 24.03.2006.
Veli AYKAR
