Değişse bu dünya, insanlar değişse.
Neden, böyle ki, bu düzen?, Bu ne işse?
İnsan insanı, makinede eziyor.
Bu nasıl, dönen çark?, Nasıl bir dişse?
Değersiz çaba ve karşılıksız emek.
İnsan bulamıyor hep, sıcak bir yemek.
Herkes alamıyor, bazen isteğini.
Yaşamak, o bazen de, bir umut demek.
İnsan insana, sürekli yardım etse.
İyilik ve insanlık, herkese yetse.
Kimse kimseyi, hiç kırmadan yaşasa.
Düzelir bak herşey, cevabın evetse.
Saygı ve sevgi, ön planda olmalı.
Aşk ve huzur, tüm yüreklere dolmalı.
Kısıtlı ömründe, sen çöz, bu denklemi.
İnsanın ardından, iyi iz kalmalı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bu gün bayram günlerden.
Şen olsun düğünlerden.
Eş dost bayramlaşıyor.
Eser yok hüzünlerden.
Bayramın başka tadı.
Unutulmaz hiç adı.
Herkes neşeleniyor.
Mazi geride kaldı.
Adı kurbandır amma.
İş yakın olmak rabba.
Et yemek amaç değil.
Ulaşsın göğe takva.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Seninle güzeldi, Kadıköy, Moda.
Seninle güzeldi, Beşiktaş, sahil.
İstanbul, güzel değildi aslında.
Seninle güzelleşiyordu şehir.
Yollar, kaldırımlar, ağaçlar...
Senleyken güzel ve renkliydi.
Camekanlar daha aydınlıktı sanki.
Beyoğlu bile, daha cıvıl cıvıldı.
El eleyken, kıskandırdı bizi zaman.
Çabucak tüketiverirdi kendini.
Oysa yalnızken öyle mi?
Geçmek bilmezdi, uzun saatler...
Herşeyin anlamlıydın bir zamanlar.
Şimdi yoksun...
Anılar geziyor, buluştuğumuz yerlerde.
Şehir, daha bir ürkek, sönük.
Kadıköy soğuk, bu aralar.
Beşiktaş, pek bir tenha...
Sen yokken, yalnızlık bir dost.
Şehir yalnız, ben yalın...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bak yine, yağıyor yağmur.
Temizlendi mi insanlar?
Ortalık oldu, hep çamur.
Yıkandı mı şu günahlar?
Her yağmur, bir arınmadır.
Tabiatın açısından.
Rab'dan gelen, bir rahmettir.
Anlayanlar bakımından.
Bak, yağmur olmasa idi.
Çorak çöllere dönerdik.
Mağfiret olmasa idi.
Yanan küllere benzerdik.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL