Değişse bu dünya, insanlar değişse.
Neden, böyle ki, bu düzen?, Bu ne işse?
İnsan insanı, makinede eziyor.
Bu nasıl, dönen çark?, Nasıl bir dişse?
Değersiz çaba ve karşılıksız emek.
İnsan bulamıyor hep, sıcak bir yemek.
Herkes alamıyor, bazen isteğini.
Yaşamak, o bazen de, bir umut demek.
İnsan insana, sürekli yardım etse.
İyilik ve insanlık, herkese yetse.
Kimse kimseyi, hiç kırmadan yaşasa.
Düzelir bak herşey, cevabın evetse.
Saygı ve sevgi, ön planda olmalı.
Aşk ve huzur, tüm yüreklere dolmalı.
Kısıtlı ömründe, sen çöz, bu denklemi.
İnsanın ardından, iyi iz kalmalı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gelin ata binmiş, salına salına.
Kurdeleyi takmış, beline beline.
Kınalar da yakmış, eline eline.
Oy gelin de gidiyor, Sivaslı gelin.
Gelin duvağını, kapatmış gidiyor.
Bembeyaz kelebek ki, sanki uçuyor.
Ah Baba evinden de, bu gün göçüyor.
Oy gelin de gidiyor, Sivas'lı gelin.
Kolay mı Sivas'lıdan bir kız almak.
Onu ikna edip te, gelin etmek.
Sonra evlenip te, bir yuva kurmak.
Oy gelin gidiyor Sivas'lı gelin.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bak, kanseri bile yenerken sevgi.
O zaman neden olur, sevgisizlik?
İnsanın, hoşuna giderken ilgi.
O halde, neden ki bu ilgisizlik?
Verin sevginizi, birbirinize.
Hep gülümseyin, sevdiklerinize.
Herkes hayranlık duysun, ilginize.
Sevgi ekilsin, yüreklerinize.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Dedim, neydi ki, senin adın?
Dedi ki, benim adım, kadın.
Bereket saçarım, her yere.
Tanrıdan sonra, yaratanım.
Anneyim, eşim, kız kardeşim.
Kadınım ben, yoktur bir eşim.
Sevgi dolu, umut doluyum.
Bazen şen, bazen çilekeşim.
Tanrı, özenerek yarattı.
Neslin, devamını sağladı.
Yüreğime, merhamet verdi.
Evlat sevgisini tattırdı.
Meta değilim, ben kadınım.
Gör, sizin gibi, bir insanım.
Hor görme, ezme beni.
Bak, hesap sorar, yaradanım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL