Deliler Gördüm Şiiri

Ölen Sen

Deniz ölür akşam üstü

gece olur gözlerin

uykularımı böler umutlar

ince bir sancı girer sol böğrüme

ilacıma küserim

ay ışığını sağar sönük yıldızlar

derdest olur düşler

bir asil bir yedek

iki sigara sarar ellerim

ağlamaklı olur bir ara gözlerim

kirli tülbent örtünür sokaklar

ayak seslerine çevrilir başım

kedi tıkırtısı alaşağı eder yalnızlığı

sırtımda bir ağrı

ölüm desem sana

yaraya alışık değil bedenim

katlanamam böyle acıya

sana gelsem ölüm deseler adına

göğü bağlasam bulutlarından

yağsa yağmurlar sıksam bulutları

umudu peşkeş çekip geceye

karasında saçlarının eğireceğim gözlerini

//h.şahinbay//

Haydar ŞAHİNBAY

Deliler Gördüm

Bir noktada duruyorlardı ayaküstü
Güneşten otobüslere biniyorlardı
Başlarında bereleri
Birbirlerine ne diyorlardı
Deliler gördüm
Aşkın harflerini unutmuş
Başlarında huni
Gözlerinde ayrılık
Deliler gördüm
Ölmeye delili yok
Başları dönmüş
Avuçlarında dikenli gül
Deliler gördüm
Ağızları dilsiz
Kulaklarında küpe yok
Kimi mühendis
Kimi doktor
Kimi aşık
Deliler gördüm
Bir çölde bir deniz her biri
Deryada kanatsız martı
Açılmamış sayfalar var yüreklerinde
Susunca dinleyen yok
Deliler gördüm
Dilinde kemik
Sözünde yalan yok
Kuşlara yem veriyorlardı
Kedilere süt
Deliler gördüm
Göklere maviler eken
Yağmurdan yıldızlar söken
Nice deliler gördüm
Akları tam başlarında

Haydar Şahinbay

Haydar ŞAHİNBAY

Elek

Kara saçlarını ay ışığında eleyim
Uykularında gözlerimi gözlerine beleyim
Su ile yıkasın, ahımdaki ateşi söyleyin
Dökmezse külünü üzerime aşkı neyleyim

Haydar ŞAHİNBAY

Haydar ŞAHİNBAY