Dert
Şu yalan dünyanın vefası hiç yok,
Yaşaması bir dert, ölmesi bir dert.
Küçük bir çocuktan farksız yüreğin
Büyümesi bir dert, kalması bir dert..
Hesap sorar oldu bugünler dünden,
Şikayetçi olur dikenler gülden
Dünya zâten bezmiş kendi yükünden
Anlatması bir dert, susması bir dert.
Kardeş kardeşine haset besliyor,
İnsan zannedilen yılan çıkıyor
Dost evini dost denilen yıkıyor
Ağlaması bir dert gülmesi bir dert..
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gizli Gizli
Adını kağıtlara yazardım gizli gizli,
Yaklaşır saçlarını koklardım gizli gizli
Nereden bilecektin bendeki bu sevdayı
Sen kitap okuyorken bakardım gizli gizli
Öğretmen anlayıpta kulağımı çekmişti,
Arka sıraya geçip ağladım gizli gizli
Küçük bir kıza verdim sana getirecekti
Sevdiğin çiçekleri topladım gizli gizli
Teneffüste ardından gezerdim gizli gizli,
Çiçekleri sırana dizerdim gizli gizli
Herkes zannediyordu okulu çok severdim
Bitsin karne tatili bezerdim gizli gizli
Oturduğun sırayı silerdim gizli gizli
Bazen aynaya bakıp,gülerdim gizli gizli
O tomurcuk gülleri sana getirsin diye
Küçük kız kardeşine ben verdim gizli gizli
Mendilin yere düştü,ben çaldım gizli gizli
Sana söyleyemedim,hep yandım gizli gizli
Bazen açıp bakarım siyah beyaz albüme
Okuldan resimleri sakladım gizli gizli
İsimsiz
Severim Sanatı Ben
Severim sanatı ben ona ulaşamasam da
Severim sanatı ben ona bulaşamasam da
Sanat yapmasam da yine severim sanatı
Şiir yazamasam da severim imgeleri
Hayal kuramasam da severim fantastik hikayeleri
Sanat yapmasam da severim sanatçıyı
Kitap okuyamasam da severim sözcükleri
Yazı yazamasam da severim güçlü kalemleri
Ben bende olmasamda severim hayatı
Kelimeler olmasada harfler yok olsada severim sözlü sanatı ben
Sanat ruh özgürlüğüdür ruhsal donginliktir
Sanat güzelin dünyasıdır Estetiğin atmosferidır
Severim klasikleri klasik yazamasam da
Hep severim sanatı sanatçı olamasam da
Severim estetikle yazılmış şiirleri
İmgelerin dünyasına katılamasam da
Severim sanatı iliklerime kadar sanatla doyamasam da
severim sanatı ben ben sanat olamasam da
Aşkı kalem
İsimsiz
İçten Gelen Satırlar.
Bir eylül akşamında giderken bu şehrin sokaklarından geride bıraktıkların düşündürür seni. Uğruna onlarca kez canından vazgeçtiklerin kalır aklında. Bir de onların nelerden vazgeçtikleri… Düşünürsün saatlerce, günlerce, aylarca... Yoktur buna da verecek bir cevabın. Onca düşüncenin sonunda hep aynı cevabı bulursun yüreğinin içinde. Her sorunun cevabı aslında “koca bir hiçtir sadece”. Ne onu aklından çıkarabilirsin ne de sorularına bir cevap bulabilirsin. Sürüklenip gidersin cevapsız sorular denizinde. Boğulmaktan korkarsın ama yoktur başka çaresi bunun.
Giderken yanında götürdüklerin değil de geride bıraktıkların acıtır canını. En çok onları özlersin dostlarını, anılarını, kalbinde acısını dindiremediğin sevdalarını.. Sabahlara kadar uykusuz kaldığın geceleri, onu düşünerek yaktığın her sigarada çektiğin son nefesi özlersin. Yanında götürmeye çalışırsın ama hiçbiri gelmez seninle. Onların yeri ayrıdır çünkü. Koparıp alamazsın hiçbir anıyı yaşandığı yerden. Başını her yastığa koyduğunda uykularına tecavüz eder geçmişin, sabahlara kadar yok olup gidersin gecenin karanlığında.
Gitmekle silinemez şehrin gözyaşları. Her adımda daha da acıtır canını yağmurla yıkanan sokaklar. Yürüdüğün yollar korkutur artık seni. Tek başına yürümezsin, yürüyemezsin o ışıklı caddelerde. Yalnızlığın yansır şehrin kaldırım taşlarına. Tek başınalığının vurur gökyüzünde duran küçücük yıldızlara.
Gitmek gitmektir işte. Başka bir adı yoktur, başka bir tarifi yoktur bunun. Sağ tarafın gitmekten yana olur da, sol tarafında taşıdıkların zorlaştırır gitmeyi. Gidiş yolunu en iyi dönenler bilirde, dönmeyen çoktur bu yolda. Şimdi kalbinde simsiyah bir geçmişle terk ederken bu koca şehri, p.ç gibi ardına bakmadan git! Kaldır başını gökyüzüne ve ardına bakmadan al yalnızlığını çek git!
İsimsiz
