Dost Dost'undan Hiç Olur Mu Ayrı?
Aşkın bulmuş,
Şaşkın olmuş,
Hep ağlıyor,
Can dağlıyor,
Şol Şems-i Şuarâ,
Her dizesi,
Gönlündeki tek Yâr’e,
Her zerremde,
Aşk açmış bir yara.
Dost Dost’undan,
Hiç olur mu ayrı?
Ey Rabbim!
Dost yoktur Sen’den gayrı.
Yol gözlerim,
Hep özlerim,
Hak sözlerim,
Bak gözlerim,
Şol meleği ara!
Dost Dost’undan,
Hiç olur mu ayrı?
Ey Rabbim!
Dost yoktur Sen’den gayrı.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Rükn-İ Kader
Ey nefis!
Tetiği çeken sensin!
Sonra da kader mahkumuyum dersin,
İyilik gelse başına hepsi benimdir dersin,
Su-i ihtiyarından gelen bir kötülüğü,
Sahiplenmez; kaderindir dersin.
Bil ey nefsim!
İyilik onu emreden külli irade sahibinin;
Kötülük O’na isyan eden bedbaht nefsinin.
Hem kader; Alîm-i külli şeyin seni de bilmesi,
Yaratanın mümkün mü yarattığını bilmemesi?
Bilmek, değil cüz-i iradenin elden alınması,
Bilmek ki ilm-i ezelînin ihatası.
Ey nefsim!
Tedbir senindir,
Takdir Allah’ın;
Rükn-i kaderi,
Böyle anlayalım.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Aşkımdır Sermayem
Şiirler yazarım,
Gönüller açarım,
Sevdaya koşarım,
Rabbime uçarım.
Vedûd’u özlerim,
Meleği gözlerim,
Ölüme gülerim,
Ben kabre girerim.
Amele güvenmem,
Cenneti düşlemem,
Aşkımdır sermayem,
Sevgindir himayem.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Sen Bu Şiirle Diril
Bir şâir bin şiir,
Bin şâir bir şiir.
Âşık cezbededir, bil!
Rabbini Kur’an’la bil.
Yûnus geziyor il il,
Sen bu şiirle diril!
Azaplara atar, bil!
Hikmetsiz konuşan dil.
İnsan ölümsüz değil,
Sen Hakk önünde eğil.
Sözümüz bâtıl değil,
Secden imana delil.
Sen bu şiirle diril,
Belki sana bu son zil.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
