Her yerde kutu kutu evler.
Çeşit çeşit cam pencereler.
Kimbilir ne yaşamlar vardır.
Acı tatlı anılar vardır.
Yol üstünde bak, kat kat evler.
Yolları kesmiş, sanki devler.
Öğrenci odasında ışık.
Belli, yapılıyor ödevler.
Köy evleri, olur sıcacık.
Kapıları olur, kısacık.
Samimidir orda insanlar.
İbret alınası yaşamlar.
Bu evler de var, ne öyküler.
Yaşar, şehirliler ve köylüler.
Vardır, iyiler ve kötüler.
Gizli kalır, tüm hikayeler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sevgilim bak, sen yoksan, ben de yokum.
Açsamda, sen varsan, inan ki, tokum.
Nice, zor günler yaşadık, biz senle.
Dertler azaltsada, seninle çokum.
Sevginin, aşkın, sendedir değeri.
Bu işin, pişmanlığı yok, meğeri.
Biz birlikte, biz olurken, seninle.
Sevdanın, sökülüyordu ciğeri.
Eksiksem, tamamlarsın, o sevginle.
Aşkımızı, yüceltirsin, ilginle.
Eğer bir gün, dersen bana, ben yokum.
Sevgilim, sen yoksan, ben de yokum...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Kötü cezasın, bulmaz ise.
Mazlumun ahı, kalmaz ise.
Uyarsan, o cambaz iblise.
O halde; cehennem niçin var?
Sen, insanları yakar isen.
Sürekli, kokar, akar isen.
Doğruya yalan, sokar isen.
O halde; cehennem niçin var?
İnsanlara, zulüm edersen.
İyi, güzeli, terk edersen.
Etrafına hep, zul kedersen.
O halde; cehennem niçin var?
Herkes, çok iyi, olsa idi.
Kalplere, sevgi, dolsa idi.
İnsan, hep iyi, kalsa idi.
O halde; cehennem niçin var?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bu hayatta, sap gibi olma.
Dal gibi ol, mesela.
Çiçeklerinden, türlü meyveler veren.
Bu hayatta, meta gibi olma, mesela.
Bir eşya gibi olma.
Hisset, yüreğindeki acıları.
İnsaniyete dair, ne varsa.
Taşı, künyende onları.
Yaşamın, tüm ölümlülüğüne inat.
Ölümsüz ol, bir şiir de.
Bir hikaye de.
Bir romanda, romantik ol.
Efsane bir aşkın, kahramanı olarak.
Kazınsın tarihe ismin.
Bir gönülde, vazgeçilmez ol mesela.
Alternatifsiz ol.
Tek, ol...
Sen, ol...
Hep, ol...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL