Evrenin Sırrı
Sırrı neydi, bu evrenin?
Bilgesi ol, her evrenin.
Herşey, dengi denginin.
İzahı var mı, evrimin?
Uzayda var, gezenler.
Asılı duran, yıldızlar.
Var mı orda, hayatlar?
Sonuçsuz, araştırmalar.
Evrende biz, yalnız mıyız?
Yoksa tam, uzaylı mıyız?
Bilgeliğin, yoktur sonu.
Burada bitmez, bu konu.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Diriliş
Bir imparatorluğun yıkılışı.
Yeni bir mücadele başlangıcı.
Sardı dört yanı, düşman askerleri
Halk, Mustafa Kemal bildi lideri.
Dört bir yandan koştu, geldi Mehmetçik.
Mermi yükledi, kağnıya Ayşecik.
Soğuktan dondu, örtüsüz bebecik.
Ölüyordu mehmedim, ah! gencecik.
Mücadele verdi, erkek kadını.
Vermek lazımdı, vatana adını.
Sürdü Kemal'im tez, doru atını.
Yok ettik, tüm düşman saltanatını.
Vatanın her yanı, sulandı kanla.
Ey yeni nesil!, bunu tek sen anla.
Bu kıymeti hiç unutma, zamanla.
Özgürlük başlar, bağımsız vatanla.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
İstanbul
İstanbul kaç parasın?
Gönlümde hep yarasın.
Karadan da karasın.
İstanbul tüketin beni
Bir zulüm şehiri misin?
İnsanı ezen misin?
Hep kazanan sen misin?
İstanbul erittin beni.
Ocaklar söndürensin.
Ümitler tüketensin.
Yok edip öğütensin
İstanbul delirttin beni.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Yakarış
Dertten ve kederden, bak düştüm harap.
Bir zaman, sandım ki, dostummuş şarap.
Günahlar işledim, dedim ki ya rab!
Günahsız bir kulun, değilim ki ben.
Hayata ve herkese, isyan ettim.
Bana yakın olanı, hep terk ettim.
Bu hayatı kendime, zindan ettim.
Hatasız bir kulun, değilim ki ben.
Rabb'im bu dertler, hep beni mi bulur?
Gülmez ki yüzüm, acep son mu olur?
Bu dertli kulun, ne zaman doğrulur?
Yarasız bir kulun, değilim ki ben.
Rabb'im, dert de sende, derman da sende.
Kalmadı ki takatim, bu yorgun bedende.
İstesem de, severim, istemesem de.
Vefasız bir kulun, değilim ki ben.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
