Geç Olmadan Gel
Tek dileğim var, sevdiğim senden!
Ecel bir gün, kapımı çalmadan gel.
Yarım kalan aşkımız,ilk günkü gibi;
Kara toprak sevdiğini,sarmadan gel.
***Yüreğinde bu aşka yer varsa eyer?
***Ne hasret beslenir, ne gam ne keder.
***Düşünme bir an, kim ne der,ne söyler;
***Ömrümüz nihayet, son bulmadan gel.
Ne söyleyim, bilmem ki daha ben sana?
Hiç şüphen olmasın inan, benden yana...
Ümitlerimi gül gibi, serdim yollarına;
Yaprağım dökülüp dalım, kurumadan gel.
***Hazan rüzgarları, henüz daha esmeden:
***Yorgun düştü yüreğim, seni özlemekten...
***Ya bir akşam üstü, yada sabah erkenden;
***Ömrümüz nihayet, son bulmadan gel.
Hanifi OKYAY 29.06.2020 / 15:30
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gitti Arkadaş
Hiç kimse onun gibi,derin vurmadı:
Tutuğum dalları arkadaş,kırıp da gitti.
Kanayan gönül yaramı,sarmak yerine;
Göğsümü ta içerden,yarıp da gitti.
Daha bir dilbere meyledip bakmam.
Huri olsa bile tövbe,sözüne kanmam.
Yemin olsun kendimi,ateşe atmam.
Maziyi bir kalemde,silip de gitti.
Bir ölüden arkadaş,farksız bedenim:
Bilmem neresidir,mekanım yerim.
Kime ne deyim ki? Benim kaderim;
İki gözümün nurunu,alıp da gitti.
İçimde ki ateş,dönmüyor küle:
İnan ki bir enkaz kaldı geride.
Seviyorum derdi,her seferinde;
Bütün hayallerimi,çalıp da gitti.
Hanifi OKYAY 19.08.2019 / 11:15
Hanifi OKYAY
Gönül Hastası
Nasıl güveneyim ben böyle yare
Hançer-i sırtımdan vurduktan sonra.
Ellerle bir olup çıkıp da gitti
Şeleği sırtıma sardıktan sonra.
Erken hazan geldi gönül bağıma
Dönüp de bakmadı ahu zarıma
Söyleyin gelmesin gayri mezarıma
Benim hatırımı kırdıktan sonra.
Ömrümüm güneşi doğmadan battı
O yar şu gönlümü bir pula sattı
El odun toplarken o ateş attı
Neyleyim narına yaktıktan sonra.
Gitmedi başımdan derdi tasası
Yere batsın onun aşkı sevdası
Kul Okyayım oldum gönül hastası
Bela’yı başıma sardıktan sonra.
Hanifi OKYAY 30.11.2016 / 14:00
Hanifi OKYAY
Hozana Döndük
Bozulmuş dünyanın ahenkli rengi!
Bağları bozulmuş hozana döndük.
Değişti insanın şekli şemali!
Sazı sözü başka ozana döndük.
Cep delik cüzdan dertli perişan!
Kıçımızda don yok her şey ayan
Damlar akmıyor ya evimiz viran
Meteliğe kurşun atan ağalara döndük.
Yollarımız asfalt kalmadı çamur
Tahtadan saca varmıyor hamur
Gittikce büyüyor sırtda ki kanbur
Yüzü koyun yerde sürünür olduk.
Unutuldu artık dirgen ile yaba
Herkes şehirli kalmadı oba
Ocaklar söndü yanmıyor soba
Yolcusu olmayan yollara döndük.
Herkes alim oldu kalmadı cahil
Köyümüz perişan insanlar sefil
Bir iş tutacak kalmadı ehil
Yan gelip sırt üstü yatana döndük.
Halimi arz etsem devlet babaya
Önce bir süzüp bakar boyuma
İki katip yazar gelir jandarma
Suçsuz yere yatan mahkuma döndük.
Kul okyayım derdim çok ama demem
Muhanet tasından bir yudum su içmem
El ne derse desin ben vaz geçmem
İtile kakıla dostum yılgına döndük.
Hanifi OKYAY 29.08.02017 / 21:22
Hanifi OKYAY
