Geceler soğuk,
Ayaz kesmiş şu dağlar.
Nöbetsiz yine bir gece,
Sanıyorum son kere,
Buralar yalnız kalmış.
Kavgalıyken kendiyle,
Yardım eden olmamış.
Yalnız kendi kendine,
Aşkın da adı kalmış.
Sade filmlerde oynarmış,
Belirmiyor siluet,
Yüzler aksetmiyor içinde.
Belirtirken, dinlerken,
Kendi haline kalmış.
Kasım KAPLAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bizler köyde yaşarız
Kırlarda çok koşarız
Evde işlerimiz var
Sık sık yardımlaşırız.
Tatilimiz gelince
Karneler verilince
Şehirde dayımlar var
Dolaşırız gidince
Her yıl tatil yaparız
Yeni bilgi toplarız
Açılınca okullar
Sınıfta anlatırız.
Kasım Kaplan
Kasım KAPLAN
Çok geceler dinledim bu sesi
Bu ne bir hırçın hayvanın
Ne de ağlayan çocuğun
Bu deli gibi esen rüzgârın sesi
Siz bilmezsiniz belki
Hava soğuktur
Esmeye başlar birden
Suyun üstünde başlar çığlıklar
Korkarsın önceleri
Sonraları alışır
Suçlu olur sesin geceye inan
Pas tutan ruhumuzda
Alışacaksın gönlüm bu uğultulara…
Kasım KAPLAN
Çelik kıskaçlarla yanmış ellerim
Uçtu hayallerim tutamıyorum.
Yaprak yaprak oldu yandı umutlar
Koyduğum dert küpünde
Dibe çökmüş dertlerim
Benden çok uzakta pembe bulutlar
Toplandı hayaller yağmur sesinde
Uçtu hayallerim tutamıyorum
Çelik kıskaçlarla yanmış ellerim.
Vurgunlardan nasip almış dillerim
Son bir söz umudum diyemiyorum
Toprak toprak koktu yağdı yağmurlar
Duyduğum o sesler kendi içimde
O kutlu daveti her gün beklerim
Benden çok uzakta açık kucaklar
Tıkandı nefesim tekbir sesinde
Son bir söz umudum diyemiyorum
Vurgunlardan nasip almış dillerim
Çok çabuk eskidi gençlik günlerim
Nerde son bulacak bilemiyorum
Çok geride kaldı süslü şafaklar
Bulduğum cevheri o hazinede
Umut zincirine halka eklerim
Benden çok uzakta şefkatli kollar
Bütün korkularım son nefesimde
Nerde son bulacak bilemiyorum
Çok çabuk eskidi gençlik günlerim.
Kasım KAPLAN