Bir şiir bırak, geceye.
Tutku yükle, her heceye.
İçinde biraz, aşk olsun.
Birazcık da, acı vursun.
Ah bir şair öldü, yine.
Kelimelerin içinde.
Sessizliğin ta içine.
Gömüldü bak yine.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yüksekte uçarken, düştüm alçağa.
Sen sen ol da, hiç güvenme alçağa.
Sakın ha dönme, sırtını bıçağa.
Oy yalan dünya, vay yalan dünya.
Param, pulum var diye güvenme.
Gücüm, kuvvetim var diye övünme.
Hainden darbe yedim diye dövünme.
Oy yalan dünya, vay yalan dünya.
Bir bakmışsın ki, elde avuçta yok.
Bazen aç kalmışsındır, bazen de tok.
Bu dünyanın derdi de, zulmü de çok.
Oy yalan dünya, vay yalan dünya.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Arıyorsan, yaradanı.
Ağaca, kuşa bak, anla.
Uçan kuşun kanadını.
Gör ve al sen ibretini.
Bak, çiçeğe ve böceğe.
Bunlar nasıl türediler ?
Ağ dokuyan örümceğe.
Nasıl bunu öğrendiler?
Canlıya rızkı kim verir?
Kafa yor ve biraz anla.
Düşün ki buz neden erir?
İdrak edersin zamanla.
Yaradan var da ve yokta.
Yaradan az da ve çokta.
Yaradan en çok yürekte.
Yaradan bak iyilikte.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bir kiraz çiçeği arasından, gülümsedi bahar.
Gün ışığı, aydınlattı ruhumuzu, içimiz ısındı.
Yaşamak ne güzel dedirtti, bak, azar azar.
Tüm sevinçler ve güzellikler, içimize sindi.
Masmavi denizin üzeri, hep Işıl Işıl parlıyor.
Üzerinde vapurlar ve gemiler çığlık çığlığa.
Hepsi sakince, birbiri ardına, sırayla kalkıyor.
İnsan şükrediyor, yaşadığı güne ve sağlığa.
Ömür de mevsimler gibi, bir sıcak bir soğuk.
Güzel günler, çabuk geçiyor, kötüler iz bırakır.
Bu yüzden dir ki, bazen içim, sıkkın ve buruk.
Dışarıda bir bakarım ki, yer demir, gök bakır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL