Giderim
Neden beni bu hallere bıraktın?
Bozdun kimyam o yan bu yan giderim.
Yalanla dolanla yollara saldın,
Seni anlamaya huyan giderim
Aşkınla kavrulup serap görürüm
Dudaklarım çatlak yanar dururum.
Sevda ateşini artık bilirim
İçip kandırmayan suyan giderim
Serimde sevdanın dumanı tüter
Cil attı hasretin yüreğim biter
Kerem, Mecnun ne ki ben daha beter
Ölümüme bedel toyan giderim
Sevgimde hiç yalan olmaz demiştin,
Küçük yaşta beni harap etmiştin
Bana ağu kendin şerbet içmiştin
Peşin sıra kalkan tozan giderim
Yaktın yüreğimi bedenin yansın
Yar ciğerim, herkes derdimi görsün.
Kanattın yüreğim içime aksın
Osman yaram için tuzan giderim
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Güz Gülü
HİÇ BAHAR YAŞAMAMIŞ GÜZ GÜLLERİ GİBİYİM
BU ARALAR DİKENLERİM ÇOĞALDI
HOŞ KOKULU YAPRAKLARIM DÖKÜLÜYOR
KİM KOKLAMAK İSTESE BENİ CANINI YAKIYORUM
GÜLÜ SEVEN DİKENİNE KATLANIR DERLER
DİKEN OLMUŞ Kİ HER YANIM, NASIL KATLANSINLAR
EN SEVDİĞİM YAPRAKLARIMA DAHİ HOR DAVRANIYORUM
GÖĞSÜMÜ KAPLAYAN DİKENLERİN SAYISI Bİ HAYLİ ÇOĞALDI
SENDEN BAŞKA KİM GÖNLÜME DOKUNMAK İSTESE, CAN YAKARIM
Bİ SENİN Mİ CANIN YANMAZ DİKENLERİMDEN
ÇEKTİĞİN ACIYI DAHİ GİZLERMİSİN BENDEN
SAHİ SEN,GÖNÜL BAHÇENDE BİR GÜZ GÜLÜNÜ NEDEN YETİŞTİRSİN Kİ
EY SEVGİLİ ?
İsimsiz
Madam..
Madam..
Şair ruhlu bir adamın son nefesinde duyulacak isminiz
Son kez söylenecek soğuk hissiz nefessiz
Korkarak değil bu defa, haykırarak sessizce
İsyan değilde ben buradayım gör artık dercesine...
Madam..
Onca ışıltı küsecek size bir gün
O kocaman yürekli adamın göğsünde yanan
Mum ışığında bulacaksınız kendinizi ve anladığınızda çok geç olacak madam...
Sevmenin yürek istediğini..
Madam..
Dönün ve son kez bakın arkanıza
Göreceksiniz eminim..
Yalandan sözlerden ziyade
O seven adamın ağlayan gözlerini...
İsimsiz
Sevgiyi Yüreğinden Eksik Etme!
Kendimle savaşım ve duygularımla verdiğim o sayılı mücadele Sanırım bu gece sona erdi.
Ve ben ilk defa demir kapıların ardında gizli güneşimin senin yüreğine doğmasına izin verdim.
Hiç böyle olmamıştım ben bilmem, belki de olmuştum...
Gökyüzünü izledim bütün gün. Ve ağaçları ve kuşları ve seni...
Öyle huzur dolu ve öyle mutluydum ki, içimde taşıdığım ve
ağır diye nitelendirdiğim bu sonsuz sevginin aslında beni
yenileyen tek duygu olduğunu farkettim her tebessümde.
Çünkü, gözlerimde senin derinliğin, ellerimde senin sıcaklığın
ve ruhumdaki varlığınla beni sen, sadece sen yaşatıyordun...
Ve artık ağır gelmiyordu bu aşk bana. Özümdeydi ve bir parçamdı
tıpkı senin gibi... Aşık olmaktan utanmadım bu gece...
Eskiden hafif derdim bu yüce duyguya, sadece hafif...
Belkide gereksiz bulurdum, bilmiyorum.
Kalpte derin, koparması zor ve sürekli içerilere işleyen korkunç
bir yara olduğunu düşünürdüm aşkın. Belki de doğru... Yaraydı.
Ama gelişimini izlediğin ve kendi ellerinle iyileştirdiğin bir yaraydı bu.
Şimdi, kalbimdeki yaranın acısı, o yürek yanması daha da büyüyor.
Bu çektiğim acı, sana olan sevgimi yüceltiyor, sonsuzlaştırıyor adeta...
Bilmezdim duyguların en yücesini bu derde düşmeden önce ve
hissetmezdim hiçbir insanı böyle yüreğimde seni sevmeden önce...
Bu gece odamın duvarları haykırdı bana,
"Aptal! Bunun adı aşk." diye.
Ve susturamadım kalbimin çığlıklarını... Derken gözyaşlarım
ve hıçkırıklarım bozdu gecenin bütün o güzelim sessizliğini
ve uyandırdı beni tatlı rüyamdan.
Sen rüya idin, ben rüya idim ve yaşam koskocaman bir rüya
idi yalnızca... Beni sana bağlayansa gördüğüm rüyanın
en büyülü, en şehvetli anıydı sadece...
Biliyorum, sen beni hiç tanıyamayacaksın. Belki, hiçbir zaman
cesaretimi toplayıp konuşamayacağım seninle;
Ama senin o büyülü sevginle yaşayacağım.
Kimbilir... Belki de bir gün, bir yerde görüşmek ümidiyle...
Sonsuz Sevgiyle Kal...
Sevgiyi yüreğinden hiç ama hiç eksik etme...
İsimsiz
