Türk insanları
Ülkesini korurmuş
Razıymış tüm zorluklara
Kazanırmış her savaşta
İnsanları dürüst
Yurdu güzelmiş
Evleri pamuktan
Masal gibi bir yermiş
İsimsiz
İçimizde çocuk ve sevmeler.
Bisikletleri çeviren pedallarda ayaklar.
Ben çocuk.
Düşümüz güne eş.
Simsiyah geceden.
Yıldızların.
Parladığı akıntılar yol olmuşlar gece gökyüzünde.
İnsanlar yürüyen.
Karanlıktan yürüyorlar.
Aynaların şeffaflığından uzaklar.
Tarlalarda güneşli günlerin ışıklarını götürdüğü yalnızlıkta.
Gece kalıyor.
Devam ederken ayaklarım pedallarda çevirmeye.
Yolda gidişlerde.
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Türk insanları
Ülkesini korurmuş
Razıymış tüm zorluklara
Kazanırmış her savaşta
İnsanları dürüst
Yurdu güzelmiş
Evleri pamuktan
Masal gibi bir yermiş
İsimsiz
Madam..
Şair ruhlu bir adamın son nefesinde duyulacak isminiz
Son kez söylenecek soğuk hissiz nefessiz
Korkarak değil bu defa, haykırarak sessizce
İsyan değilde ben buradayım gör artık dercesine...
Madam..
Onca ışıltı küsecek size bir gün
O kocaman yürekli adamın göğsünde yanan
Mum ışığında bulacaksınız kendinizi ve anladığınızda çok geç olacak madam...
Sevmenin yürek istediğini..
Madam..
Dönün ve son kez bakın arkanıza
Göreceksiniz eminim..
Yalandan sözlerden ziyade
O seven adamın ağlayan gözlerini...
İsimsiz
ilk gördüğümde seni yabancılıdım
sonra yavaş yavaş alıştım.
sen gidince,
arkandan ağladım.
bizi bırakma,
arkandan ağlatma.
ne olur öğretmenim ,
bizi bırakma.
İsimsiz