Göçecek Yer Kalmadı
Benden sana bir veda çıkmaz
Bakışlarından öpemediysem ve yanaşamadıysam gülümsemelerinin kıyısına
Başın hiç yük olmamıştı omuzlarıma
Hem eşiğimde zakkumlar ekili
Reyhanlar seremem ayaklarına
Vaatlerimin ömrü şafağa kadar
Vurgun yiyebilirim her an basılabilir iyi niyetlerim
Bir kör bıçak zaman nefesimde kıyam
Nefesim dağları tartan pamuk ipliği
Göçecek yer kalmadı kendimizde
Damarlarım bir yangını bir duayı taşıyor
Bir savaşa müebbetim üstelik bir yanımda bana saldırıyor
Bir savaş ki ne öldüm ne kaldım
Kılıcımla yontuyorum kendimi
Erteliyorum kekik kokulu saçlarına
Sözlerin içilecek kadar duru olsun yeter ki
Ellerin kelepçelesin beni hayata
Şu tepenin ötesi ebemkuşağı
Çılgın bir rüzgar koşturup duruyor vadide
Terkisine atla kalbimin
Buralarda göçecek yer kalmadı
Murat Halıcı
Murat HALICI Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Valentina I
Sükutla demleniyorum çıldırasıya
Çoktan ölmüş notalar
Zaman kendini sokan akrep
Yalnızlık kendimi gösteren ayna
İpi kopan uçurtma gibi
Saklısın çocukluk gözyaşlarımda
Boş ver! Şerefine Valentina!
O kadar haklıydı ki herkes
Sonuna kadar haksız olmalıydık
Parmak izlerimiz olmalıydı
Her maktulün yakasında
Dişlerimizde öldürülen çocukların kanları…
Bizim için çalmalıydı idam çanları
Boş ver! Şerefine Valentina!
Onca masumun inadına
En günahkâr biz olmalıydık
Doğabildik mi hayatın kucağına?
Öğrenebildik mi yaşamayı hala?
Bir daha gelseydik dünyaya
Yine bir günah olurduk en fazla
Fazla değil
Ah bir sevebilseydik!
Boş ver! Şerefine Valentina!
Murat Halıcı
Murat HALICI
Yük
Beşik kertmesiyim zor bir düğümle
Alacalı bir ses yumağında kendimi arıyorum
Bir şeyler beni anlatıyordur mutlaka
Bana bir şeyleri anlatıyordur
Biliyorum bir iki dize vardır bana uyan
Bir kaç şarkı türkü
Üç beş gözyaşına bir kaç şey yükleyebilmişimdir
Hepten de teğet geçmeden herşeye herkese
Hayat dokundu sanki yüreğime ve yüreğim bir iki çimdik attı sanki hayata
Ruhum berrak bu yüzden
Alışkanlığım olsa da kendime bindirmek
Denizin ve rüzgarın bir tarafı tanıdık
Güneş bazen ısıtıyor içimi
Gece dost zaman zaman
Ve biliyorum küçükte olsa bir kumsal var küçük bir adada beni bekleyen
Bir çift gözbebeğinden girip bir kalpteki bir çentik olabilmişimdir en az
Kaç dalgada boğuldum hatırlamıyorum
Ama hayat suni teneffüs yapıyor hala ölmemesi gereken bana
Yüküm kendime biliyorum
Kendimi taşımayı seviyorum diğer yandan
Murat Halıcı
Murat HALICI
İnanın Az Önce Bendim
Sessizlikle rendeleniyor düşüncelerim
Bazıları koltuk altına girmiş bakışlarımın
Bir seferden dönmüş bazıları
Hepsi yorgun çoğu yaralı
Gece neyi gizlemiş ki onları gizlesin
Karanlık da yoğuramadı
Az önce burdaydım oysa
Şimdi kırık bir desteyim
Bir yol iki yanı şarampol
Menzili paradoks
Etap etap zamanın süprüntüsü halının altına
İnanın buradaydım az önce
Gülümsememe bakmıştım aynada
Tepemin üstünde uçan bir sinek bile vardı
Camdan dışarı sonra
Bir yanım aşağı atlamıştı düşüyordu
Bakışlarım yağmur damlalarını toplamıştı avuçlarında
Bir fincan takımı gibi vitrine sıralamıştım planlarımı
Siz ne kadar şu an sizseniz bayım
Şehir nasıl aynı şehirse şu an
Hem bakın ıslanmış güvercinlerde vardı karşı çatının altında
İnanın ben o kadar bendim
İnanmıyorsanız bakın
Hala aynı melodi nabızlarımda
Ses tellerime takılmış Sonbahar rüzgarı
Hala suskun gözbebeklerim
Murat Halıcı
Murat HALICI
