Gönlümde Sen Şiiri

Sen Ve Ben

HAYATIMIN GONCA'SISIN SEN,

SENİNLE NUTLU YAŞARIM BEN;



BENİM, GÜNDÜZLERİM HEP SEN,

SENİN, GECELERİN, YİNE BEN;



BENİM MEHTABIM, HEP SEN,

MEHTABININ, YILDIZIYIM BEN;



ÇİÇEĞİM, YAPRAĞIM, HEP SEN,

SENSİZ, KURU BİR DALIM BEN;



GONCA'MSIN VE GÜL'ÜMSÜN SEN,

GÜNEŞİNİM, YAĞMURUNUM, BEN;



SENİNLE, BİR DERYA'YIM BEN,

DERYAMIN, YEŞİLLİYİSİN SEN;



BENİM, KALBİM,KANIM'SIN SEN,

S E N'SİZ YAŞIYAMAM Kİ BEN.



ERTUĞRUL BALKANLI

Ertuğrul BALKANLI

Yalnızlık

AKŞAM GÜNEŞLERİDİR, SİLEN GÖZYAŞLARIMI,

ŞU HAYATIN AKIŞINA,VERDİM BÜTÜN VARIMI;

BAZEN BOŞ BİR SAHİLDE,OTURARAK BİRTAŞA,

KÖPÜKLÜ DALGALARLA, KALIYORUM BAŞBAŞA;

AKTIKÇA DALGALARIN,ARDINDAN BEN ENGİNE,

DALIYORUM AKŞAMIN, BU SONSUZ AHENGİNE.



ERTUĞRUL BALKANLI

Ertuğrul BALKANLI

Gönlümde Sen

HER ŞEY, O GÜN İSTANBUL'DA BAŞLADI,

BANBAŞKAYDI, O GÜN, VE DE İSTANBUL...



DENİZDE DALGALAR, RUHUMDA FIRTINALAR,

İNCE, İNCE, UZUN, UZUN, DÜŞÜNCELER...



ALEV, ALEV, BURUK, BURUK, BİR SIZI,

TUHAF, TUHAF, DERİN, DERİN DÜŞÜNCELER..



BAMBAŞKAYDI, O GÜN, VE DE İSTANBUL,

ÇOCUKSU YÜZÜN VE O TATLI GÜLÜŞÜNLE...



BOMBOŞ OLAN GÖNLÜME,GİRİVERDİN GİZLİCE,

DÜŞÜNCELER, HAYALLER VE GÖNLÜMDE SEN...



ERTUĞRUL BALKANLI

Ertuğrul BALKANLI