Gönül Hastası
Nasıl güveneyim ben böyle yare
Hançer-i sırtımdan vurduktan sonra.
Ellerle bir olup çıkıp da gitti
Şeleği sırtıma sardıktan sonra.
Erken hazan geldi gönül bağıma
Dönüp de bakmadı ahu zarıma
Söyleyin gelmesin gayri mezarıma
Benim hatırımı kırdıktan sonra.
Ömrümüm güneşi doğmadan battı
O yar şu gönlümü bir pula sattı
El odun toplarken o ateş attı
Neyleyim narına yaktıktan sonra.
Gitmedi başımdan derdi tasası
Yere batsın onun aşkı sevdası
Kul Okyayım oldum gönül hastası
Bela’yı başıma sardıktan sonra.
Hanifi OKYAY 30.11.2016 / 14:00
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gitti
Gönül seyrana çıkmış da dağlar başına;
Bağında gülleri açmadı gitti.
Ömrüm sefalet içinde geçti de benim;
Kör talih kapımı canım çalmadı gitti.
Bastığım topraklar kaydı da altımdan
Tomurcuğum kuruyup düştü dalımdan,
Ne arayıp ne soran oldu halımdan;
Kader hiç yüzüme canım gülmedi gitti.
Uzadı yollarım da bitmek bilmedi.
Felek listesinden adımı bir an silmedi
Hep bekledim! Ama ey dost kimse gelmedi...
Gönül dağında karım canan erimedi gitti.
Okyayım bulanık sel gibi coşup çağladın!
Eller sefasını sürdü Ya dost de ağladım
Hep kendim çaldım yaren kendin oynadım
Gönül sazım düzen canım tutmadı gitti.
Hanifi OKYAY / 21,06,2011 / 11:18
Hanifi OKYAY
Hoşça Kal
Bilmem kaç yıllık ise içtim kadehinden
Ben gidiyorum hayatım sen hoşça kal
Senin olsun bütün o ihtişamın
Ben gidiyorum hayatım sen hoşça kal
Deremedim has bahçedeki gülünü
Sert vurdu kader erken büktü belimi
Söyle ne olur başın arşa değdi mi
Ben gidiyorum hayatım sen hoşça kal
Sanma ki sana kalacak bu güzelliğin
Kader de ne yazılı ne var bilmediğin
Senin hayatın ise elbet vardır bildiğin
Ben gidiyorum hayatım sen hoşça kal
Kul Okyay rüzğarın önünde yaprak
Kel başı taramıyor şimşir tarak
Bu yolun sonu elbet kara toprak
Ben gidiyorum hayatım sen hoşça kal
Hanifi OKYAY / 10,03,2013 / 11:39
BESTELENDİ:
SÖZ : Hanifi OKYAY
Müzik ve beste: Şevki OKYAY
Hanifi OKYAY
Sır Alıp Gitti
Kaptırdım gönlümü aşkın seline!
Sam vurdu ömrümü yel alıp gitti.
Gönülden gönlüne,yollar ararken;
Çığ düştü ömrüme,sel aldı gitti.
Olmadım bahtiyar,fani dünyada!
Döktüğüm gözyaşı etmedi fayda.
Ben beni bileli, bu gönül yas da;
Ümit hayal oldu, sır alıp gitti.
Yürek de yangın var, dumanı tütmez!
Edilen nasihat, hiç fayda etmez.
Bir selam salmış yar,o bana yetmez;
Hulara karıştı, pir alıp gitti.
Yüce dağlar karlı,duman bürümüş!
Gerçeği görmeyen, insan körmüş.
Dediler ki! Kul Okyay da ölmüş;
Kimi kazma kürek, bel alıp gitti.
Hanifi OKYAY 27.08.2010 / 16:40
Hanifi OKYAY
