5 yıl kadar yaşadın, tayin oluyormuşsun,
Samimiyetin fazla, bekâr da yaşıyorsun...
Eşyaların değersiz götüreceğin yer yok,
Emanete bıraksan, bekleyecekler çok çok...
Her birini toplasan, bir odayı doldurmaz,
Kap kacaklar hariç, taşısan hiç taşınmaz...
Hatıra istemişler, kırmak istememişsin,
Masanı minderleri, karyolanı vermişsin...
Sandalyeni vermişsin, sobanı istemişler,
Ayrılıyorsun diye, bundan yetinmemişler...
Tamam, artık demişsin, daha da ver demişler,
Taviz verdiğindendir, ısrar bile etmişler...
Sanki yağmalamışlar, şahsi valizler kalmış,
Biraz da kap kacakla, taşınanlarmış varmış...
Sense gülümsemişsin, komiğine de gitmiş,
Helâl dahi etmişsin, şahsın biraz eğlenmiş...
Kamyon derdin kalmamış, bu sevindiriciymiş,
Turist gibi olduğundan hafifleticiymiş...
Çıkmışsın terminale, otobüs seni almış,
Bagajların az diye, ek para da almamış...
Hem bekletilmemişsin, burada kâr etmişsin,
Hem de için rahatmış, kuş gibi hafifmişsin...
1000 kilometre kadar, uzun yol kat etmişsin,
Sonra otele geçip, yerini beklemişsin...
Tayin devlet işidir, yer belli olacakmış,
Maaşın kesilmeden, otellerde kalınmış...
İki ay kadar geçmiş, gezmişsin eğlenmişsin,
Zaman hızla geçerken, az da biriktirmişsin...
Sonra yer belli olmuş, üç dört ilçe geçmişsin,
Oradan da beldeye, okula yerleşmişsin...
Sonra bir ev aramış, mecburen yerleşmişsin,
Yetindirecek kadar, yeniden döşemişsin...
Ya eşyalar olsaydı, emanetçi elinde,
Değersiz pılı pırtı, düşün ücretini de...
Düşüncenle kârdasın, bunlar taşınmaz şeyler,
Koyacak yerin yoktur, israf engellediler...
Malını azaltmışsın, istemişler vermişsin,
Kalpler kırılmadı ya, kimseyi üzmemişsin...
Hem dostların sevindi, hem yükün hafifledi,
Aldığın yolluk para, eskiyi yeniledi...
...
(2007)
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK