Önce mutluluk dolu gülüşlerini takınırsın suretine...
Yüreginin,
Her an kan ağladıgını bile bile...
Ne dertlerin,
Ne önemsediklerin,
Ne de ciğerini deşen acıların,
Kendini göstermesin diye gülümsersin.
İçindeki derin sessizlik ise,
Hükmünü bir diktatör gibi ilan eder.
Sen buna rağmen gülümsemesini bilsen bile...
Her gün, sebepli gülümsemeler için,
En sancılı doğumlarına dimdik girersin.
Çünkü senin,
Acıdan gelen tüm doğumların mecburi kılınmıştır.
Çünkü sen,
Tüm ölümlerinle kimseyi üzmek istemezsin.
Sonra,
Her gün ölmeyi öğrenirsin.
Ve her gün kendinden gitmeyi,
Hatta; hasretle kendine dönmeyi,
Hatta hatta; kendinden nefret etmeyi,
Ve de, en çok kendini sevmeyi...
Ve çok sonra hayat sana özetini gösterir.
Ve der ki;
Heeeeyyy şapşal,
Artık doğmayı bırak ve uyan!
Senin huzurun,
Hüznünden var olacaktır,
Hüznünden....
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Güneş her zaman doğudan mı doğar.
Hiç batıdan doğmaz mı?
Bizler gibi farklı olmaz mı?
Duygularını belli etmez mi?
Her zaman bizler gibi mi olacak ki
Neden bu varlık bize benzemez ki
Bize benzese ne olur ki
Mutlu mu üzgün mü yoksa hiç birşey mi?
(İsimsiz)
İsimsiz
İşlediğim günahlar ağır geldi bana
Bir silkindim ölümü hatırlayınca
İşte o kabir azabı var ya
Götürdü beni tövbe kapısına
Kabir azabı başlangıcı oysa
Asıl azap kıyamet kopunca
Cehennem var mahşerden sonra
Tövbe kapısı tek umut bana
Yaptıklarıma pişmanım oysa
Bu şekilde ölmek azap getirir bana
Bu günahlar korku verir bana
Af diledim tövbe kapısında
Genç yaşta uydum şeytana
Düşürdüler beni tuzağa
Şimdi gidiyorum tövbe kapısına
İsimsiz
Bir şiir yazdım sana
Beni ben yapan mısralarla,
Bir şiir yazdım sana
senden sürgün yemiş yüreğinle.
Bir yazdım sana
Durgun deniz kenarında,
Bir şiir yazdım bize
Sadece ikimizin okuyabileceği.
İsimsiz