İnsan adil olmayınca nefsiyle bütünleşti,
Önce türünü katletti sonra Rabbi reddetti…
Doğa ilk düşmanıydı iradesizliğinden,
Nefsin yolunda idi, Rabbi sevmediğinden…
Rabbini dinlese çıkarları uymuyor,
İstisnalar ki hariç ruh ve kalp uyuşmuyor…
Diyor, katledeceğim can bırakmayacağım,
Her ne hayvan var ise hiç acımayacağım…
Bu yüzden de yok oldular türlerim eksildiler,
Yeryüzü hayvanları tarihten silindiler…
Nefsin bencilliği hiç dindirilemiyordu,
Yok, oluş hızlanıyor denge bozuluyordu…
Yasalarım çıkmıyor veyahut caydırmıyor,
Tasarım gerçekleşmez canlarım tükeniyor…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Hayvanlardan İnsanlık Adına Özür Diliyorum 4
Ruhum yeterli değil özürüm yetindirmez,
İnsanlığımız vahşi Rab, bile dinlenilmez…
Aracın arkasından sürükleyenlerim var,
Elim kolum bağlıdır nefret edecek kadar…
Engel olamıyorum diyorum sorumluyuz,
Çünkü insan türüyüz iyi işte pek yokuz…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Uçuş Modunu Açık Bırakmışlardı
Demişler, acemidir çeksin sıkıntısını,
Duysun yüreğinden cahilliğin acısını…
Demişler, işler tamam yüklemişler formatı,
Sıkıntı duysun diye çok görmüşler rahatı…
Şahsı anlayamamış evine geldiğinde,
Bir kasıt olduğunu bizzat işin içinde..
Aksamış tüm işleri sırtlamış cihazları,
Demiş, iş düzelmedi çekeriz zararları…
Ne suç işlemişiz de uçuş modumuz açık,
Şu yaşlı halimizle oynandı açık saçık…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Havalar ısınırdı ince şey giyinirdik,
Dışarıya çıkardık gezinir dinlenirdik…
Her çeşit meyvem sebzem sırasıyla çıkardı,
Besmele ile yerdik ağızlar tat alırdı…
Şimdi hiçbirisi yok yazın gereklerinden,
Yağmur üstüne yağmur üstelik de her yerden…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK